Het zoeken naar muziek, terugvinden, beluisteren is als het uiteindelijk bewonderen van een opgegraven schat als was ik een archeoloog.
De "ach ja, die" en "ik weet nog goed, dat..." vliegen soms door mijn huis en laten de muziek nog meer leven.
Luisteren en onder invloed raken door allerlei herinneringen die er opborrelen, langzaam of snel weer aan de oppervlakte komen, veroorzaken bij mij een gevoel van lichte en gelukzalige weemoed en een hang naar nostalgie.
Die eerste single, elpee of die éérste cd die ik kocht? Wat stond er op nummer één in de hitparade toen ik die voorzichtige romantische eerste kus gaf? Ik ben mijn muziekleraar nog eeuwig dankbaar dat hij mij en de rest van de klas liet luisteren naar klassieke muziek. De "Schilderijententoonstelling" van Moessorski was een "oor en eyeopener" en een start naar meer te willen horen en ervaren.
Muziek is voor mij vaak gekoppeld aan een bepaalde tijd en situatie. Ik hoorde een liedje terug wat gedraaid werd op de crematie van één van mijn opa's. Dat vindt ik persoonlijk wel een lastige. De muziek die op dat moment en in die situatie wordt gedraaid is dan voor eeuwig verbonden aan dood en afscheid. Maar het is aan de andere kant ook weer iets moois, dat eeuwige.
Ik kan de songs "My way" of "Old and Wise" en nog meer van zulks, bijna niet meer horen zonder een directe koppeling aan "Crematiemuziek", best jammer.
Ik geloof dat, als ik ooit dood ga en dat duurt hopelijk nog even want ik heb nog véél moois te beleven en te genieten, ik gewoon stilte wil. Geen muziek. Wat mensen dan op dat moment horen, tenminste dat hoop ik, zijn dan mijn klanken die resoneren in ieders aanwezige hart.
Muziek luisteren is lekker ontspannen, meezingen, je even dirigent wanen, luchtgitaar spelen, ritmisch bewegen door het huis, dansen door de kamer en af en toe reizen door de tijd.
Beleven en herbeleven. Nu nog ruik ik de benzinelucht van mijn brommer...
Fijne, muzikale dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten