maandag 30 juni 2014
Leuk, een kegel en in mijn nopjes
Of ik nog steeds van die leuke foto's maakte. Die vraag was de bekende druppel. Méér kon ik niet verdragen. Op de één of andere manier moest ik zien te filteren, het woord "leuk" proberen te verdragen en meebewegen op de stroom van het leuke.
Oh, ik was zeer goed gemutst hoor, liep lekker in de zon en op mijn dooie akkertje was ik aan het slenteren. Het lag niet aan de kwaliteit van gemutst zijn, het is gewoon het woordje leuk wat me de laatste tijd parten speelt. Het woord valt me op, ik heb het gevoel dat ik ermee wordt overladen, bestookt met het leuke. Schijnbaar moet ik daar iets mee? Het universum, karma, het lot of wat dan ook kan soms rare dingen met je doen.
Nog eventjes en ik ga nog dromen dat ik tot kegel ben getransformeerd. Naïef, dromerig en onschuldig sta ik in mijn droom te wachten op wat komen gaat. Op een signaal schieten bowlingballen met het woord leuk en zo'n facebookduim erop geprint langs me heen, proberen me te raken, uit balans te brengen en me omver te kegelen. Het zou mij niks verbazen als die droom binnen niet al te lange tijd zijn opwachting maakt.
Even verderop stond een zanger zijn liedjes te zingen. Er werd gedanst, gezwaaid met twee handjes de lucht in en blikjes bier werden omhoog gestoken als teken van plezier. De sfeer zat er duidelijk goed in. Heel leuk om te zien.
Gatverdamme..! Nu doe ik het zelf ook al. Ik moest heel even nadenken maar heb besloten om het woord niet te wissen als bewijs dat ik geen haar beter ben. Ik ben ook vatbaar voor het virus. Het "alles is leuk" virus.
De bewuste zanger gaf aan dat hij een liedje van Frank Sinatra ten gehore ging brengen. Niet doen. Te hoog gegrepen. Soms zou je willen dat er afsluitdekseltjes op je oren zaten. Valse noten begonnen hun terrorisme ding te doen. De zanger zong uit een goed hart en met volle overgave Engelse woorden, maar zonder mij de betekenis te laten voelen. Zonder diepgang zijn woorden woorden en is tekst gewoon tekst.
Om Frank na te doen moet je van zeer goede huize komen. Frank was s'werelds best acterende zanger. Hij was zanger en acteur maar bovenal een acterende zanger. Hij kon iets extra's aan zijn liedjes toevoegen wat weinig anderen konden. Kon mensen tijdens een optreden meenemen naar waar hij wilde dat je ging. Frank verleidde, pakte en ontvoerde. Zijn stem had een steengoed bereik, zijn uitvoering reikte nog een stuk verder.
Och, Frank had ook andere talenten en allerlei vrouwen van naam en faam en zoals het in de verhalen doorklinkt foute vriendjes. En hij had toen het nodig scheen te zijn een haarstukje. Sommige optredens gingen vergezeld van een tussendoortje, een glas whiskey en een brandende sigaret tussen zijn vingers. En Frank was lid van "The Rat Pack"
Frank had zo zijn manier, zijn Way. Zijn "Way of life".
Ik heb nog wel een leuke foto gemaakt op de markt. Een shirt met kleuren en lijnen à la Mondriaan. Mooi voor mijn foto-serie op zoek naar dé vorm.
Ik was in mijn nopjes. In mijn leuke nopjes...
Fijne dag.
Quote: Carice van Houten "I don't believe you can get into somebody's character..."
I don't believe you can get into somebody's character but more that somebody comes in you. You just use yourself. In everything I play, I feel like it is me. I just say different things on different times and look different.
- Carice van Houten
zondag 29 juni 2014
Expositietip: Het Frans Hals Museum is in dialoog met Rineke Dijkstra
Bron en lees verder...www.franshalsmuseum.nl/nl/
Woorden, context en een etiket
Mocht er nog een andere taaldeskundige willen reageren dan zijn reacties van harte welkom. Ik ben reuze benieuwd.
"Als je het etiket Kat erop plakt, heb je nog niets erover gezegd wat van enige betekenis is." aldus Frederick Frank in zijn boek "Zen van het Zien". Kijk, dat vind ik nu weer eens mooi gezegd.
Het dier noemen we Kat, dan weten we in ieder geval waar we aan toe zijn. Het schept duidelijkheid en we kunnen het beestje dan niet meer verwarren met iets dat we leeuw of luipaard noemen. Lekker overzichtelijk, helder en duidelijk.
Over het dier en zijn wezen valt natuurlijk nog veel meer te zeggen en te vertellen. Volgens mij raak je over katten trouwens ook nooit uitgesproken en is dat waarschijnlijk haar bedoeling ook. Een kat heeft meestal wel een aardig groot ego en eigen wil.
Vertellen levert misschien nog het allermeeste op, misschien komen we daarmee wel tot de uiteindelijke essentie van de Kat en wat Kat-zijn is. Een beetje in de buurt want een kat laat zich niet zo maar vangen.
"Jullie oordelen over hem terwijl jullie naar een stilstaand beeld uit een film over zijn leven kijken. De film staat op pauze, het beeld is bevroren. Daarmee zien jullie de context niet waarin een en ander zich afspeelt en waarom hij uiteindelijk doet zoals hij doet.". Wijze woorden van t.v. raadgever Dr. Phill. De film waarover hij sprak ging over een jongeman die verslaafd was, gewelddadig en agressief.
Maar goed, die uitspraak maakte mij ook weer bewust van het feit dat ik met mijn fotografeer stilstaande momenten in beeld breng. Het hele verhaal, wat erop dat moment is, speelt, gebeurt of wat dan ook is natuurlijk meer dan dat ene beeld.
En de kadrering, compositie, contrast, keuze van kleur of zwart-wit, lijnen, vormen, formaat van het beeld, alles doet er toe. De keuze van het vastleggen geeft mij ook een zekere verantwoordelijkheid.
Met foto's kun je mensen nu eenmaal best gemakkelijk beïnvloeden, misschien wel sterker dan we ons zo dagelijks bewust zijn.
Gisteren zag ik de film "De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween". Wat een magistrale film!
Grappig, ontroerend, hilarisch en zéér verrassend. Vooruit en achterom kijken, een stap zetten en (be)leven. Een verhaal met een ondertoon
Ik weet nu wat me te doen staat mocht ik de 100 halen en een raam hebben wat open kan.
Fijne zondag.
zaterdag 28 juni 2014
Hijsen, bouwen en een dans
24 letters, 5 woorden, 1 zin. Het bouwen is klaar.
Ja en dan? Gevormd is gevormd. Geschreven is geschreven. Gezegd is gezegd. Het is dan wel niet hardop, maar toch. Wat moet ik daar dan mee? Nou, gewoon aan de slag, lekker zoeken en rondneuzen. De woorden geven in ieder geval een stroom van inspiratie en beweging.
Gisteren liep ik langs een bouwput bij mij om de hoek, op steenworp afstand van mijn huis. Vanaf die plek zie ik de kraan op werktijden bewegen, een dans boven een bouwput.
Al een paar jaar zijn daar bouwbedrijven in de weer, vrachtwagens rijden af en aan, stof van droge zandgrond dwarrelt volop in de lucht en bouwvakkers bewegen heen en weer met een helm op hun hoofd.
Ik heb veel bewondering voor mensen in de bouw. Elke dag weer trekken ze hun overal aan, zetten ze zo'n helm op en doen ze hun ding. Ze bouwen.
En ik sta er een ogenblik bij stil, zie grote stukken beton die met behulp van een enorme kraan uiterst precies worden geplaatst. De kraanmachinist zit in zijn cabine, trekt aan hendels, duwt op knoppen en heeft waarschijnlijk een prachtig uitzicht. En inzicht natuurlijk. Ook dat.
Een verkeerde manoeuvre tijdens het hijsen en het onderdeel gaat een andere en verkeerde kant op. Een uitschieter van zijn hand, een trilling van zijn vingers en een plaat beton komt een paar centimeters op de verkeerde plek terecht. Precisie werkje. Zou die kraanmachinist thuis ook zo nauwkeurig zijn of gaat dat talent samen met de helm en overal na half vijf aan de kapstok?
Het is een adembenemend werk, dat gehijs. Als ik ertegen zou kunnen, die hoogte bedoel ik, had ik best kraanmachinist willen worden. Maar hoogstwaarschijnlijk zou ik duizelingwekkend zwaaien en komt er geen muur op zijn plek en op een scheve torenflat zit niemand te wachten.
Maar misschien in een volgend leven. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
En terwijl ik de bouwers in de buurt probeer te parkeren zit ik even later in mijn tuinstoel. In mijn rechteroor hoor ik prachtige en meeslepend drie mannen "You are my sunshine" zingen. Het is een liveopname en het publiek gaat massaal uit hun dak. Gillende vrouwen en gefluit en applaus van de mannen. Ze zijn duidelijk een avondje uit, een andere sfeer, voor even in een andere wereld.
In mijn rechteroor klinkt, samen met de zang van de mannen, een mengeling van kinderstemmen en een zwaar diep gebrom. Een motor rijdt voorbij aan de voorkant van mijn huis, het geluid weerkaatste tegen de muren van de overburen. Ik hoor de motorrijder nog even een extra dot gas geven, het klinkt als een signaal.
In mijn ogen ontstaat een wonderlijk schouwspel van heen en weer wiegende vlinderstruikbloesems. Een dans in de wind. Gewillige bloesems met overgave. Een wonderlijke choreografie.
In mijn rechterhand danst een glas rode wijn met mijn vingers als haar danspartners. Een pirouette, een pas de deux. De wijn is gewillig en danst met overgave en heel haar wezen.
En als de muziek op de achtergrond klaar is, de dans ten einde is en gestopt bevindt zich de rode vloeistof in een stand van rust en waterpas-zijn. Waterpas, net als de muren bij de bouwers.
Ik voel houten horizontale latten van de stoel in mijn rug. Ze drukken tegen mijn ruggenwervel, mijn wervelkolom, wonderlijk opgebouwd met gestapelde en bij elkaar passende onderdelen. Absoluut een precisiewerkje. Meesterlijk.
Fijne zaterdag.
choreografie van het leven...
Quote: Eleanor Roosevelt "Do what you feel in your heart .."
Do what you feel in your heart to be right- for you'll be criticized anyway. You'll be damned if you do, and damned if you don't.
- Eleanor Roosevelt
vrijdag 27 juni 2014
Art: King and Queen from Henry Moore 1952
King and Queen
Henry Moore 1952
King and Queen at Glenkiln, Dumfries, Scotland
Tijd, vriendschap en slampampen
 |
| Fotografie Mart van Zwam |
"Fotografeer jij voor je hobby?" of een andere leuke variant: "Ja, jij hebt een leuke hobby." Een hobby?
Waarom krijg ik toch zo de kriebels, maakt mijn hart een extra slag of krijg ik bijna huiduitslag alleen al van het woord?
Nee, een tijdverdrijf zou ik het niet willen noemen. Niet dat ik er geen plezier aan beleef, juist wel, maar fotograferen is mijn werk, passie, gereedschap en helpt me om me als mens verder te ontwikkelen. Ach, misschien stroomt er wel bloed vermengd met ontwikkelaar door mijn aderen.
Een mooi woord, tijdverdrijf. Wie wil er nu de tijd verdrijven en waarom zou je als je het al zou kunnen?
Tijdverdrijf schijnt een bezigheid te zijn om op een plezierige manier de tijd door te komen, tenminste dat lees ik als verklaring op internet. "Door te komen?"
"Je moet je tijd goed gebruiken" of "Dat is zonde van je tijd", ook van die mooie uitdrukkingen. Maar wie bepaald dat dan en wat is goed? Volgens mij is er geen sprake van toezicht of beoordeling. Behalve dan van jezelf. Als je wilt lummelen, ga je toch lekker lummelen?
Grappig. Lummelen betekent: flierefluiten, luilakken, rondhangen of slampampen. Mijn winnaar is dan toch wel Slampampen. Even een tijdje slampampen.
Er schuilt geen kwaad in de tijd, niks negatiefs, het is geen vijand of lastig fenomeen. Wel als je het tekort komt, maar dat is dan weer een kwestie van prioriteiten stellen.
Nee, met de tijd meegaan, meebewegen op die regelmatige cadans. En omarmen als een goeie vriend.
Dat scheelt ook nog eens een hoop stress.
Nadenkend over tijd denk ik even terug aan een antwoord van Umberto Eco. Op de vraag waar hij de tijd vandaan haalde om zijn De naam van de Roos te schrijven (toch zo'n slordige 600 pagina's) gaf hij een mooi antwoord.
Wanneer ik moet wachten in een winkel, voor een afspraak, op mijn vrouw of gewoon in een rij bij het postkantoor, dan schrijf ik. Ik heb altijd iets te schrijven bij me. Gewoon handig.
De tijd, ik heb er zeeën van. En ondertussen geniet ik van elke eb en vloed.
Fijne slampampersdag.
donderdag 26 juni 2014
Expositietip: Museum De Pont; Zomeropstelling eigen collectie met nieuwe aanwinsten
eigen collectie met nieuwe aanwinsten
31 mei - 31 augustus 2014
In de opstelling van de eigen collectie wordt tijdens de zomermaanden speciale aandacht besteed aan recente aanwinsten, waarvan er vele voor het eerst gepresenteerd worden. Zo zijn er sublieme aquarellen van Callum Innes, intrigerende tekeningen van David Claerbout, een aantal van Guido Geelen's keramische beelden, Tacita Dean's film Gellért, opgenomen in het beroemde badhuis in Budapest, drie videowerken van Bil Viola, waaronder het ontroerende Acceptance en -niet te vergeten- Straßenbild, de bijzondere reeks schilderijen van Georg Baselitz. Dit werk, van een van de bekendste kunstenaars van de laatste 50 jaar, is voor de duur van een jaar in bruikleen van het Kunstmuseum Bonn. Een opvallende nieuwkomer in de verzameling is de engelse Fiona Banner (1966). Haar oeuvre bestaat uit sculpturen, tekeningen, installaties, boeken en performances. Zij maakt vaak gebruik van taal. De afgelopen jaren werkte Banner aan neonwerken waarin zij het alfabet en leestekens op een picturale manier vormgeeft. Door het gebruik van neonbuizen is ze gaan nadenken over de mogelijkheden en beperkingen van glas. Het werk dat De Pont van haar heeft aangekocht, Work I (2013), is de een-op-een in glas omgezette vorm van een rolsteiger. ‘Ik breng veel tijd door op steigers tijdens het maken van mijn wandtekeningen. De ervaring om hoog op een steiger te staan is voor mij daarom nauw verbonden met het proces, de spanning tussen het idee voor het werk en de voltooiing ervan, tussen iets wat niet en wel bestaat. Het is een soort verbeeldingsruimte, het is een precair moment. Als de steigers weg zijn, mis ik ze altijd.’
Bron en lees verder...www.depont.nl/nc/tentoonstellingen/programma/detail/pers/zomeropstelling/
Toiletbezoek, een hoop en het is schoon
Ik krijg dan zomaar een uitnodiging. Of ik er een schone belevenis van wil maken. Grappig.
En sinds kort kun je daar ook nog eens terwijl je je aan het ontladen bent, je mobiel opladen. Ook handig toch?
Zouden er ook tijdschriften liggen om je op een Zen en zinvolle manier te doen onthaasten?
Ik ben er nog niet geweest, maar moet daar binnenkort toch maar eens gaan kijken, de stap zetten en het gaan beleven. Ik wil die schone belevenis wel een keertje meemaken.
Maar dan moet ik er zelf wel iets van maken, tenminste als ik de tekst goed lees.
Bij het lezen van het woord "Schone" klinkt in mijn systeem direct een Vlaamse klank door. Als ik het hardop uit zou spreken dan zou ik er zomaar een "Schone belevenis' van kunnen maken.
Vlaams klinkt lekker en héérlijk zacht. Schoon is dan ook de vertaling van mooi, fraai, of goed. Mooie mensen onze zuiderburen.
"Amai, hebt ge die goal gezien? Schoon gedaan zenne."
Grappig dat het woord "zenne" "hoor" betekent en een tussenwerpsel is, volgens het Vlaamse woordenboek. En in verband met een toiletbezoek en de bijbehorende uitwerpselen dan weer humor.
Maar de reden dat ik die foto gisteren maakte was vanwege de signaalaanduiding. Onder het woord Toiletten staan een mannetje, vrouwtje (met vlechtjes...), een minder valide in een rolstoel en een moeder die haar kindje verschoont.
Kennelijk komt de man in dit soort aanduidingen nog steeds als eerste en voorop. Na als die jaren feministische strijd voor gelijkwaardigheid enz. zeggen we nog steeds man-vrouw en niet andersom. Ik zal de komende tijd mijn ogen de kost geven of ik meer van dit soort schoons ga tegenkomen.
Vandaag las ik op de Volkskrant-pagina dat archeologen in een grot in Zuid-Spanje, bij Alicante, een hoop hebben gevonden. Dat beetje overblijfsel is de tot nu toe oudste hoop die wij moderne mensen nu kennen. Schijnbaar hurkte in die grot zo'n slordige 50.000 jaar geleden een Neanderthaler, ontspande zich en deed wat ie moest doen. Of dat een man of vrouw was is helaas nog niet bekend.
Er is hoop en er is een hele hoop te beleven in deze wereld.
En de wereld is schoon. Echt wel.
Fijne dag.
Quote: Socrates "True wisdom ..."
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us.
- Socrates
woensdag 25 juni 2014
Praatjes, Plaatjes en Parkgenot
En plaatjes doen dat ook niet. Plaatjes kun je wel voor een gaatje in de muur hangen, dan is het gaatje ieder geval bedekt. Maar er een gaatje mee vullen?
Een paar dagen geleden las ik in de krant nog een leuk artikel over plaatjes op verpakkingen. Het ging over wat er nu eigenlijk in ons voedsel zit en de eventuele misleiding van de plaatjes op de verpakking. "Met verse vruchten", terwijl de vruchten het voedsel alleen maar licht hadden beroerd en dat de rest van de inhoud uit veel water bestond, dat soort dingen. Misleiding in de reclame dus.
Een beetje surfen op het internet en zie daar, kom ik opeens een "smeerdiploma" tegen. Ja, je leest het goed, een smeerdiploma. Zoiets als een strikdiploma, maar dan een tikje anders.
Het schijnt dat het merk Blue Band naar kinderdagverblijven en scholen lespakketten opstuurt met daarin materiaal voor de juffen en meesters. Oefenboterhammen, informatiemateriaal en coupons voor gratis kuipje Blue Band om te helpen je boterhammen te smeren en ervoor te zorgen dat je de broodnodige vitamine D binnen krijgt. Toen ik het las dacht ik stiekem even aan de slang en Adam en Eva. Precies weet ik het verhaal niet meer, maar het had iets van doen met eten en verleiding.
Je boterhammen leren smeren is volgens mij een kwestie van "Met de paplepel erin gieten...".
Spelenderwijs. Een beetje juf of meester kan misschien zelf wel een smeerdiploma ontwerpen?
Voor lezers die het trouwens willen weten? "Praatjes vullen geen gaatjes" komt volgens het boekje spreekwoorden en gezegden van F.A, Stoelt voort uit: "Veel woorden vullen den sack niet" (sack_ buidel). Maar dat rijmt niet volgens het boekje, vandaar de verandering in de loop der tijd naar praatjes.
Tja, sommige dingen rijmen, andere kan ik dan weer niet rijmen zoals het "Blue Band Smeerdiploma."
Nog een leuk woord: pasoverhemd.
Terwijl ik met twee broeken en de hulp van een aardige verkoopster bij het zoeken naar de juiste maat een paskamer indook viel mijn oog een paar dagen geleden op deze mededeling. Wat is nu weer een pasoverhemd?
De vraag schoof even naar de achtergrond want de broeken vroegen om aandacht. Broek uit, aan en voelen. Te klein, maar bijna goed.
Mijnheer past het?, hoorde ik de verkoopster roepen vanachter het gordijn. Schijnbaar was ze me zorgzaam achterna gekomen. Mijn adrem-impuls gaf me informatie om te reageren met: "Het past met het gordijn tussen ons gesloten", maar ik reageerde uiteraard anders. We gingen na mijn aankleedpartij samen op zoek naar de juiste maat en gelukkig zat die als gegoten. De deal was gesloten, een dank je wel, naar de kassa en de winkel uit.
Ik ben twee dagen later nog naar de paskamer teruggegaan en heb er een foto van gemaakt, kon het niet laten. En de vraag was nog niet beantwoord. Wat is in hemelsnaam een pasoverhemd?
Een andere, aardige en goedlachse verkoopster hielp me uit de droom. Overhemden zitten in verpakkingen, legde ze uit. En om nu niet alle overhemden uit te hoeven pakken stellen we een pasoverhemd ter beschikking. Heel handig.
Een smeerdiploma, een pasoverhemd en plaatjespraat. Woorden kunnen ontroeren en zijn soms grappig.
Parkgenot: Als de zon langzaam, een beetje schuchter, achter een wolk vandaan kruipt, het gras beroert en streelt met haar licht, besef ik weer hoe weinig er nodig is.
Fijne dag.
Quote: Soren Kierkegaard "Life is not a problem to be solved..."
Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.
- Soren Kierkegaard
dinsdag 24 juni 2014
Fotografie: Cindy Baar; Gestileerd minimalisme in fototijdschrift Focus
 |
| Photography Cindy Baar |
Cindy Baar. Gestileerd minimalisme
Mensen en muziek zijn een grote inspiratiebron voor Cindy Baar. Ze houdt van vrije, onafhankelijke geesten met een karakteristieke eigen stijl. “Mijn werk is een ode aan mensen bij wie ik zelf graag in de buurt ben. En via mijn fotografie kun jij dat ook zijn.”
Bron en lees verder...focusmedia.nl/magazine/edities/huidige
Photography: The Unseen Giacometti
"The Unseen Giacometti"
Alberto en Annette Giacometti op de trap in het steegje bij het atelier van Giacometti in Parijs, rond 1946
Photography Henri Cartier-Bresson
De vorm, helikopterview en een pot met goud
Al wandelend kun je met iets thuis komen wat je soms als autorijder of fietser net hebt gemist. Wandelend over de Waalbrug zag ik roestplekken op het staal, lege blikjes, verwaaid snoeppapier, vastgemaakte liefdesslotjes, liefdesteksten en getekende harten.
Voorbijrazende auto's en denderende vrachtwagens. Een hoorbare sirene als teken dat er iets mis is. Stilstaan op de brug en de trilling ervan door mijn dunne schoenzolen voelen. De trilling gaat via mijn kuiten naar boven, ergens in mijn bovenbenen houdt het al op. Het gaat niet verder, de trilling is niet heftig genoeg.
Stilstaand aan de rand van de brug kan ik naar beneden kijken, de diepte in. Beneden zie ik het Waalstrandje. Het water is verweg. Ik zie stenen, takken, aangespoeld hout en wandelende mensen.
Daarboven heb ik een andere kijk, een ander standpunt, mijn eigen helikopterview. Lijnen, vormen, kleur. Een verdeling, compositie, contrasten en ordening. Een héérlijk gevoel overspoelt me alsof ik zojuist de pot met goud aan het einde van de regenboog heb gevonden.
Wat het is of wat het voorstelt mag je allemaal lekker zelf bepalen, zie maar. Als het een schaap is, een afbeelding van een vrouw of de verbeelding van een droom, prima. De interpretaties hoor of lees ik graag. Alles is goed, het is jouw werkelijkheid, het zijn jouw woorden en blik uit de helikopter.
Wanneer je inzoomt op het beeld, zelf even uitvogelen hoe dat moet, dan zie misschien nog iets.
Tip? Als je het ziet, registreer dan wat er in jezelf gebeurt. Dat is het cadeautje wat je gratis en voor niets zomaar van jezelf krijgt en van de maker van het beeld. Mijn foto, mijn beeld is een tussenstation, een doorgeefluik.
De dinsdag is begonnen, de tijd wandelt in een alsmaar gelijk tempo. En ik ga misschien vandaag maar eens kijken vanuit een kikkerperspectief. Wie weet is er een tweede pot met goud te vinden.
Oh ja...ik moest al wandelend nog even denken aan de woorden van Picasso: "Het heeft me mijn hele leven gekost om te kunnen schilderen als een kind.".
Fijne dag.
Quote: Plato "Aangeraakt door de liefde..."
Aangeraakt door de liefde, wordt iedereen een dichter.
- Plato
maandag 23 juni 2014
Expositietip: De Nieuwe Kerk Amsterdam opent opmerkelijke installatie Reis in de Tijd. History & Royalty
 |
| Foto Evert Elzinga |
De Nieuwe Kerk Amsterdam opent opmerkelijke installatie Reis in de Tijd. History & Royalty
De Nieuwe Kerk, Oranjes en Nederlandse geschiedenis komen samenVanaf zaterdag 28 juni 2014 biedt De Nieuwe Kerk Amsterdam de hele zomer een bijzondere tijdervaring: Reis in de Tijd. History en Royalty. In deze speciaal voor De Nieuwe Kerk ontworpen installatie stapt de bezoeker terug in de nationale geschiedenis en kiest daarin zelf zijn of haar pad. Zij volgen door de kerk de lijn van de Oranjes of de lijn van de Nederlandse historie. Met video walls, projecties, audioguide, Wifi-fotoshoot en dagelijks hemelse klanken op het grootste orgel van Nederland wordt zeshonderd jaar geschiedenis indringend herbeleefd, reizend langs middeleeuwse geheimen, Koninklijke tradities en vrijgevochten stedelingen. Van katholieke devotie tot de Beeldenstorm, van de kruisridder tot de VOC koopman die er begraven zijn, van Hollandse zeehelden tot de ceremonies van onze staatshoofden.
Bron en lees verder...www.nieuwekerk.nl/nl/#/nl/de_kerk_van_amsterdam/2014/reis_in_de_tijd.htm
Quote: "Wanneer mijn wil niet op momenten..."
Wanneer mijn wil niet op momenten gezelschap krijgt van een buiging blijft mijn wil recht.
Natuurlijk is mijn wil een groot goed en mijn recht, maar af en toe is het ook een enorme dwarsligger.
- Mart van Zwam
Quote: Paulo Coelho "All women have a perception..."
All women have a perception much more developed than men. So all women somehow, being repressed for so many millennia, they ended up by developing this sixth sense and contemplation and love. And this is something that we have a hard time to accept as part of our society.
- Paulo Coelho
zondag 22 juni 2014
Photography: Alberto Giacometti with Samuel Beckett and tree for Waiting for Godot.
Alberto Giacometti with Samuel Beckett and tree for Waiting for Godot.
- Photography Georges Pierre
1961.
Abonneren op:
Posts (Atom)