De vorm, helikopterview en een pot met goud

De vorm. Uit zijn omgeving halen, isoleren, apart van de rest een eigen leven laten leiden en ziedaar, een nieuw beeld is ontstaan, is geboren.
Al wandelend kun je met iets thuis komen wat je soms als autorijder of fietser net hebt gemist. Wandelend over de Waalbrug zag ik roestplekken op het staal, lege blikjes, verwaaid snoeppapier, vastgemaakte liefdesslotjes, liefdesteksten en getekende harten.

Voorbijrazende auto's en denderende vrachtwagens. Een hoorbare sirene als teken dat er iets mis is. Stilstaan op de brug en de trilling ervan door mijn dunne schoenzolen voelen. De trilling gaat via mijn kuiten naar boven, ergens in mijn bovenbenen houdt het al op. Het gaat niet verder, de trilling is niet heftig genoeg.

Stilstaand aan de rand van de brug kan ik naar beneden kijken, de diepte in. Beneden zie ik het Waalstrandje. Het water is verweg. Ik zie stenen, takken, aangespoeld hout en wandelende mensen.
Daarboven heb ik een andere kijk, een ander standpunt, mijn eigen helikopterview. Lijnen, vormen, kleur. Een verdeling, compositie, contrasten en ordening. Een héérlijk gevoel overspoelt me alsof ik zojuist de pot met goud aan het einde van de regenboog heb gevonden.

Wat het is of wat het voorstelt mag je allemaal lekker zelf bepalen, zie maar. Als het een schaap is, een afbeelding van een vrouw of de verbeelding van een droom, prima. De interpretaties hoor of lees ik graag. Alles is goed, het is jouw werkelijkheid, het zijn jouw woorden en blik uit de helikopter.
Wanneer je inzoomt op het beeld, zelf even uitvogelen hoe dat moet, dan zie misschien nog iets.
Tip? Als je het ziet, registreer dan wat er in jezelf gebeurt. Dat is het cadeautje wat je gratis en voor niets zomaar van jezelf krijgt en van de maker van het beeld. Mijn foto, mijn beeld is een tussenstation, een doorgeefluik.

De dinsdag is begonnen, de tijd wandelt in een alsmaar gelijk tempo. En ik ga misschien vandaag maar eens kijken vanuit een kikkerperspectief. Wie weet is er een tweede pot met goud te vinden.

Oh ja...ik moest al wandelend nog even denken aan de woorden van Picasso: "Het heeft me mijn hele leven gekost om te kunnen schilderen als een kind.".

Fijne dag.