Wie het weet mag het zeggen, maar op een bepaald moment, ergens ver terug in de geschiedenis ging de mens verbeelden.
Een beeld maken. Iets pakken om mee te tekenen, houtskool en ziedaar tekeningen op de muren in grotten. Ik heb dat moment dat de mens ging verbeelden altijd al als een wonder gezien. Een moment van openbaring. Een moment van doen of niet doen. Een go- no/go. Er is geen weg terug. Eenmaal gedaan is gedaan. En voor altijd is er iets fundamenteels veranderd.
De eerste rotstekeningen zijn vermoedelijk zo'n 42.000 jaar geleden ontstaan. Wetenschappers hebben dat in 2012 vastgesteld, maar zoals zo vaak zijn er ook sceptici. Dat geeft niet, zo hoort het. In alles zijn er zij die overtuigd zijn en zij die betwijfelen. Maar in ieder geval zijn deze tekeningen te vinden in de grotten van Cueva de Nerja.
Anno 2014 is er in wezen nog niet zoveel veranderd. Je pakt iets om mee te tekenen. Je maakt een soort cirkel, twee dingetjes die op puntjes lijken, een gebogen lijn en voilà. De getekende onderdelen in het beeld bij elkaar en je hebt een gezichtje wat naar mij als toeschouwer lacht. Het geheel is meer dan de som der delen in optima forma.
In mijn fotoserie: Op zoek naar de vorm...heb ik inmiddels foto 182 geplaatst. Deze Smiley dus.
En ik heb sterk het gevoel dat de serie nog lang niet af. Elke dag verbaas ik me en zolang dat wonderlijke gevoel stroomt is het werk nog niet af, de klus nog niet geklaard.
Hebben jullie de kapsels van voetballers op het WK gezien? Het stikt er werkelijk van allerlei verschillende haardrachten. Geblondeerd, allerlei kuifjes, opgeschoren of rasta, van alles kom je tegen. Ik heb sterk de neiging naar Brazilie af te reizen, vormen genoeg.
De mens en het verbeelden, het blijft een wonder.
Fijne verbeeldingsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten