woensdag 25 juni 2014

Praatjes, Plaatjes en Parkgenot

"Praatjes vullen geen gaatjes", riep mijn moeder af en toe tegen ons wanneer het nodig was. Klopt.
En plaatjes doen dat ook niet. Plaatjes kun je wel voor een gaatje in de muur hangen, dan is het gaatje ieder geval bedekt. Maar er een gaatje mee vullen?

Een paar dagen geleden las ik in de krant nog een leuk artikel over plaatjes op verpakkingen. Het ging over wat er nu eigenlijk in ons voedsel zit en de eventuele misleiding van de plaatjes op de verpakking. "Met verse vruchten", terwijl de vruchten het voedsel alleen maar licht hadden beroerd en dat de rest van de inhoud uit veel water bestond, dat soort dingen. Misleiding in de reclame dus.

Een beetje surfen op het internet en zie daar, kom ik opeens een "smeerdiploma" tegen. Ja, je leest het goed, een smeerdiploma. Zoiets als een strikdiploma, maar dan een tikje anders.
Het schijnt dat het merk Blue Band naar kinderdagverblijven en scholen lespakketten opstuurt met daarin materiaal voor de juffen en meesters. Oefenboterhammen, informatiemateriaal en coupons voor gratis kuipje Blue Band om te helpen je boterhammen te smeren en ervoor te zorgen dat je de broodnodige vitamine D binnen krijgt. Toen ik het las dacht ik stiekem even aan de slang en Adam en Eva. Precies weet ik het verhaal niet meer, maar het had iets van doen met eten en verleiding.
Je boterhammen leren smeren is volgens mij een kwestie van "Met de paplepel erin gieten...".
Spelenderwijs. Een beetje juf of meester kan misschien zelf wel een smeerdiploma ontwerpen?

Voor lezers die het trouwens willen weten? "Praatjes vullen geen gaatjes" komt volgens het boekje spreekwoorden en gezegden van F.A, Stoelt voort uit: "Veel woorden vullen den sack niet" (sack_ buidel). Maar dat rijmt niet volgens het boekje, vandaar de verandering in de loop der tijd naar praatjes.
Tja, sommige dingen rijmen, andere kan ik dan weer niet rijmen zoals het "Blue Band Smeerdiploma."

Nog een leuk woord: pasoverhemd.
Terwijl ik met twee broeken en de hulp van een aardige verkoopster bij het zoeken naar de juiste maat een paskamer indook viel mijn oog een paar dagen geleden op deze mededeling. Wat is nu weer een pasoverhemd?
De vraag schoof even naar de achtergrond want de broeken vroegen om aandacht. Broek uit, aan en voelen. Te klein, maar bijna goed.
Mijnheer past het?, hoorde ik de verkoopster roepen vanachter het gordijn. Schijnbaar was ze me zorgzaam achterna gekomen. Mijn adrem-impuls gaf me informatie om te reageren met: "Het past met het gordijn tussen ons gesloten", maar ik reageerde uiteraard anders. We gingen na mijn aankleedpartij samen op zoek naar de juiste maat en gelukkig zat die als gegoten. De deal was gesloten, een dank je wel, naar de kassa en de winkel uit.

Ik ben twee dagen later nog naar de paskamer teruggegaan en heb er een foto van gemaakt, kon het niet laten. En de vraag was nog niet beantwoord. Wat is in hemelsnaam een pasoverhemd?
Een andere, aardige en goedlachse verkoopster hielp me uit de droom. Overhemden zitten in verpakkingen, legde ze uit. En om nu niet alle overhemden uit te hoeven pakken stellen we een pasoverhemd ter beschikking. Heel handig.
Een smeerdiploma, een pasoverhemd en plaatjespraat. Woorden kunnen ontroeren en zijn soms grappig.

Parkgenot: Als de zon langzaam, een beetje schuchter, achter een wolk vandaan kruipt, het gras beroert en streelt met haar licht, besef ik weer hoe weinig er nodig is.

Fijne dag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten