Woorden, context en een etiket

"Gratis bewaakte fietsenstalling" Het staat er echt en toen ik het las had ik zo mijn bedenkingen. Wenkbrauwen gingen lichtelijk in hun verbaasd-stand, mijn nieuwsgierigheid was gewekt. De foto heb ik nu aan drie mensen laten zien en de tekst voorgelegd.
Mocht er nog een andere taaldeskundige willen reageren dan zijn reacties van harte welkom. Ik ben reuze benieuwd.

"Als je het etiket Kat erop plakt, heb je nog niets erover gezegd wat van enige betekenis is." aldus Frederick Frank in zijn boek "Zen van het Zien". Kijk, dat vind ik nu weer eens mooi gezegd.

Het dier noemen we Kat, dan weten we in ieder geval waar we aan toe zijn. Het schept duidelijkheid en we kunnen het beestje dan niet meer verwarren met iets dat we leeuw of luipaard noemen. Lekker overzichtelijk, helder en duidelijk.
Over het dier en zijn wezen valt natuurlijk nog veel meer te zeggen en te vertellen. Volgens mij raak je over katten trouwens ook nooit uitgesproken en is dat waarschijnlijk haar bedoeling ook. Een kat heeft meestal wel een aardig groot ego en eigen wil.
Vertellen levert misschien nog het allermeeste op, misschien komen we daarmee wel tot de uiteindelijke essentie van de Kat en wat Kat-zijn is. Een beetje in de buurt want een kat laat zich niet zo maar vangen.

"Jullie oordelen over hem terwijl jullie naar een stilstaand beeld uit een film over zijn leven kijken. De film staat op pauze, het beeld is bevroren. Daarmee zien jullie de context niet waarin een en ander zich afspeelt en waarom hij uiteindelijk doet zoals hij doet.". Wijze woorden van t.v. raadgever Dr. Phill. De film waarover hij sprak ging over een jongeman die verslaafd was, gewelddadig en agressief.

Maar goed, die uitspraak maakte mij ook weer bewust van het feit dat ik met mijn fotografeer stilstaande momenten in beeld breng. Het hele verhaal, wat erop dat moment is, speelt, gebeurt of wat dan ook is natuurlijk meer dan dat ene beeld.
En de kadrering, compositie, contrast, keuze van kleur of zwart-wit, lijnen, vormen, formaat van het beeld, alles doet er toe. De keuze van het vastleggen geeft mij ook een zekere verantwoordelijkheid.
Met foto's kun je mensen nu eenmaal best gemakkelijk beïnvloeden, misschien wel sterker dan we ons zo dagelijks bewust zijn.

Gisteren zag ik de film "De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween". Wat een magistrale film!
Grappig, ontroerend, hilarisch en zéér verrassend. Vooruit en achterom kijken, een stap zetten en (be)leven. Een verhaal met een ondertoon
Ik weet nu wat me te doen staat mocht ik de 100 halen en een raam hebben wat open kan.

Fijne zondag.