Op deze foto hangt er nog net even een smetteloos wit laken overheen, maar even later kon iedereen het aanschouwen. Een schilderij wat we nog niet kennen, door van Gogh schildert.
En onmiddellijk stijgt dan natuurlijk de waarde en de prijs van het geschilderde doek. Ik ben benieuwd wat het gaat opleveren.
Het schilderij komt uit een privecollectie, van wie weten we (nog) niet, dat is een geheim. Ultrageheim, als ware het een staatsgeheim. Stttt, mondje dicht.
Ach arme Vincent. Tot op de dag van vandaag bestaan er nog steeds verhalen over hem die in de loop van de tijd zijn aangedikt als ware het een dikke laag over laag geschilderde beeltenis.
Een gek, een oor eraf, zelfmoord, nooit een schilderij verkocht.
Vincent was een harde werker, keek analytisch naar zijn werk en was uitermate kritisch. Het was gelukkig niet snel goed en dat leverde, voor hem en ons, op den duur zijn allermooiste en beste werk.
Hij probeerde, denk ik, helderheid en duidelijkheid te krijgen over het hoe en waarom, ook in het dagelijkse bestaan. Hoe werkt het licht, vormen en kleuren? En hoe schrijf ik een taal die iedereen begrijpt?
Ik wordt zelf bij zijn schilderijen en kijkend naar zijn werk altijd heen en weer geslingerd tussen blijheid en droefheid, met alle wonderlijke schakeringen er tussen in. Geen ""50 shades of Grey", maar honderden kleuren waar je van kunt duizelen en licht in het hoofd kunt raken. Een betoverende reis op zielsniveau, met Vincent als reisleider.
Bij de Wereld draait door, gisteren op t.v., bekende één van de mannen aan tafel dat hij het geheim over de ontdekking van het nieuwe werk van van Gogh stiekem aan zijn vrouw had verteld. Hij zei het met een prachtige glimlach, hij had iets intiems gedeeld. Tja, zoiets móét je gewoon met iemand delen en als het kan dan graag met je geliefde.
Vincent was een dichter onder de schilders.
""Sunset at Montmajour", de titel alleen al doet me verlangen naar liefde, licht, zon en wijn.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten