Onbevangen, stilte en het scheppen

Photography Mart van Zwam

Gisteren trok ik mijn wandelschoenen aan voor een heerlijke tocht naar "nergens". Zoals al eerder gemeld laat ik me op mijn wekelijkse wandeling leiden door niets. Ik weet niet waar naar toe, niet hoelang ik onderweg wil zijn en hoever ik wil lopen. In mijn tekst van 21-09 had ik het daar al eens over.
Okee, op pad. Vanuit mijn huis een aantal straten oversteken en op mijn gevoel rechtsaf, daarna rechtdoor en niet al te ver van mijn huis verwijdert met één stap het asfalt af en zand onder mijn schoenen.
Ik ben een echte stadsmens hoor! Zet mij op een terrasje aan koffie of wijn of laat mij dwalen door straten en je hebt geen kind aan me. Of moet ik juist "wel" zeggen? Want dat stukje kind in mij blijft. Die bepaalde mate van onbevangenheid en nieuwsgierig zijn naar dingen is voor mij een groot goed. Mijn met liefde bewaakte en kostbare schat. Ik ben een rijk mens.

De natuur heeft een enorme zuig en aantrekkingskracht op mij en ook op anderen. Op het moment dat de eerste takken tegen mijn lijf zwiepen en ik moet bukken en ontwijken voelt het goed. De geasfalteerde en de door de mens gecreëerde wereld begint achter me te liggen en te vervagen, het wereldse geluid sterft af. Een zachte en tijdelijke dood.
Maar ja, dan gaat toch weer mijn mobiele telefoon en wordt ik even tot de orde geroepen. Okee, kort gesprek en uit. Stilte.
Al is de stilte dan ook weer relatief, in de verte hoor ik mensen aankomen, joggende mensen.
We passeren elkaar en ik hoor nog net een flard van een vrouwenstem die tegen haar ook joggende buurvrouw hijgend zegt: "En ik zeg nog zo, dat past...". Of het past of niet zal ik nooit te weten komen. Is ook niet van belang. Dagelijkse beslommeringen gaan soms gewoon door, ook tijdens het joggen.

Nu heb ik altijd, misschien weten jullie het onderhand wel, een camera bij me. Wanneer je moeite hebt om de stilte in jezelf te vinden en die ook vast te houden, is een camera een zéér handig hulpmiddel.
Je kunt jezelf met je innerlijke stem afvragen wat je in beeld wilt brengen. Daarna kaderen, focussen en scherpstellen. Het moment van het knopje indrukken is een beslissing. Een beetje vergelijkbaar met beslissingen die je soms moet nemen in jouw leven van alledag.

Het is heerlijk om even weg van alles te zijn en te "scheppen" in samenspraak met jezelf.

Fijne dag.