Die vraag hield me gisteren bezig toen ik op het marktplein zat in den Bosch. Vanuit een grote witte tent, naast de plek buiten op een richel waar ik zat tussen anderen, klonk muziek.
Een orkest en een aantal zangers en zangeressen deden hun best om toeschouwers te entertainen. Eerlijk gezegd klonk het soms best aardig, maar af en toe was het ook een tikkeltje vals. Maar ze deden hun best dat is op zich lovenswaardig.
Op het moment dat er tijdens het optreden, de eerste noten klonken van enkele liedjes uit "My Fair Lady" zag ik, rondom me, hoe de muziek zich vertaalde in energie bij de mensen.
Op de maat tikkende voeten, bewegende lippen die de tekst geluidloos verwoorden en op de golven van de klanken meedeinende lichamen. Herkenbare en rakende muziek.
Toen even later muziek en enkele liedjes klonken uit het repertoire van André Hazes, was het echt tijd voor bier en zakdoeken. Het is zó mooi om te zien wat er dan met mensen lijkt te gebeuren. Misschien dat, al is het maar voor een kort moment, zorgen er niet zijn, de crisis niet bestaat of een ongelukkig huwelijk juist even wordt vergeten. Misschien is men gewoon even zichzelf, dat kan natuurlijk ook, of juist even die ander.
Voor een moment even meegaan met de smart en de uithalen van André. Misschien is gedeelde smart in dat geval ook wel halve smart?
Zelf heb ik natuurlijk ook zo'n all time classic, "Madame Butterfly". Ik heb géén idee hoe vaak ik die opera al heb gehoord, ik tel al heel lang niet meer.
Schoonheid, puur, menselijk en drama. En dat allemaal vormgegeven op wonderlijke woorden en adembenemende muziek.
Wat is het toch mooi om af en toe een reiziger te zijn tussen realiteit en een droomwereld.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten