Gisteren schreef ik nog een aardig stukje over de natuurlijke natuur en de imperfectie van de mens, de mens waar ik zo van hou omdat het als fenomeen ook zo interessant is.
Nou, vandaag weer een aangename verrassing.
Deze harige bol, op de foto hiernaast, moet dus eigenlijk een konijn voorstellen, een angora konijn.
Ik moest even de slaap uit mijn ogen wrijven omdat ik twijfelde aan wat ik zag. Een konijn?
Is het niet meer een soort levende trui? Een, superzacht, levende knuffel met een hoge aaibaarheidsfactor?
Wanneer ik vandaag een konijn in het wild tegenkom zal ik hem of haar een print van deze foto laten zien en eens vragen wat het ervan vindt. Ik hou je op de hoogte!
Deze week, van 14 t/m 20 oktober, is het Donorweek. Heb jij je al aangemeld? Ik heb het jaren geleden al gedaan. Wanneer ik, en dat gaat hopelijk nog heel lang duren, ben heengegaan mogen ze wat mij betreft gebruiken wat ze kunnen. Ik wil best anderen helpen om nog een tijd verder te leven. Wat dat betreft deel ik graag en dus ook delen van mijn lichaam die nog best de moeite waard zijn.
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft een bok geschoten. Deze week was er een reclamefilmpje op de televisie te zien, bedoeld om mensen over te halen om toch vooral donor te worden.
De reclamecodecommissie was er op tegen, zo is het nieuws vandaag. Het was een (te)slecht voorbeeld voor jongeren. In het filmpje zie je hoe een triatleet nog net voor een voorbijrazende trein rent en bijna enkele voetgangers ondersteboven sjeest. Ik vraag me af of niemand bij het reclamebureau bij het effect heeft stil gestaan?
Ik ga nu direct een sollicitatiebrief sturen.
Gisterenavond liep ik in de binnenstad, koopavond. Aan mijn hand een plastic tas met daarin een zojuist gescoorde mooie en stoere winterjas. En dat voor maar 45 euro. Ik ben snel tevreden, maar zeker met een buitenkansje.
Waar ik liep, daar was ik niet alleen. Veel shoppende mensen. Kinderen, jonge ouders, bejaarden, rolstoelers, jongeren en een aantal scootmobielers. Het beeld is in bijna elke binnenstad hetzelfde.
Op het moment dat de fietser, van achteren, al slalommend en met volle snelheid passeerde, voelde ik de wind door mijn haren. Een flits, maar ik zag nog wel de zijkant van de fietser.
Helm op, wielrennersbroek, wielrennerstrui en een veel te dikke buik. Nee, het was niet die atleet uit de commercial. Al zou deze man op leeftijd er wel op willen lijken. Waarschijnlijk voelde hij zich wel zo.
Alvast een heel fijn weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten