Emoland, sirene en een kleurrijk land

Photography Mart van Zwam 

Volgens mij kunnen we, tijdelijk, onze naam "Nederland" misschien beter gaan veranderen in "Emoland".
Gisteren heb ik bijna aan den lijve ondervonden wat er gebeurt wanneer je een, luchtig bedoelde, opmerking maakt over het op handen zijnde feest van 5 december.
De naam van de knechten van onze goedheiligman durf ik al bijna niet meer hardop uit te spreken. Het land is zichtbaar en voelbaar verdeeld onder voor- en tegenstanders.
Of je hoort bij ons of je bent tegen ons is kennelijk het gevoel en opvatting.

In de rij staand om mijn boodschappen af te rekenen gaf ik gisteren antwoordt op de vraag of ik ook niet vondt dat...
Het alarmsignaal in mij ging af, de sirene loeide, zwaailichten tolden in het rond. Maar ik negeerde het.
In plaats daarvan gaf ik antwoord en zei ik wat ik van het hele gedoe vond.
Ai, foutje. Dat had ik nou beter niet kunnen doen.
Ik zat in een val. "Beetje dom gedaan", zou Maxima met een lieve en zachte stem in mijn oor fluisteren.

Of ik mijn kinderen nu ging uitleggen dat ik al die jaren tegen ze had gelogen? Die vraag kreeg ik, met een drift als was de man een professionele slager, voorgeschoteld.
In gedachten zag ik hem voor me, staand achter de toonbank met een enorm scherp en blinkend hakmes in zijn grote knuist.
"Ja", was mijn antwoordt op zijn vraag. Gewoon een kort, ja.
In mijn gedachten klonken de woorden die ik niet uitsprak: "Ich habe es nicht gewust". Dat is een beladen tekst, ik weet het, komt ook uit een heel andere en meer verschrikkelijke tijd. Die tekst past ook niet in deze hele discussie die ons land zo in de grip houdt, maar het heeft er wel een klein beetje mee te maken.

Wat ik als persoon mis in de weken van soms felle en tot op het bord gevoerde discussie's  is empathie, mededogen en compassie. Gewoon, je voor een kort of wat langer moment inleven in die ander. Hoe het voelt. Die ander die hier ook woont, werkt, leeft.
We zijn met een bont gezelschap van mensen uit allerlei verschillende culturen. Dat maakt ons land ook zo boeiend en kleurrijk. We zijn niet meer dat land van alleen maar boerenkool, spruiten en aardappelen met jus. Tijden veranderen, de wereld is in beweging.

Lang leve de verschillen, maar in ons hart zijn we gelijken en gelijkwaardig.

Vandaag eet ik pasta, even de zuidelijke zon proeven op deze herfstdag.
Bij de koffie, chocolade pepernoten, puur.

Fijne dag.