De onschuld voorbij, Ruud van Empel en een kaarsje

We leven met z'n allen, ook door de technologie die we nu tot onze beschikking hebben, in een best lastige en ingewikkelde tijd. Misschien is het een tijd van herbezinning, kijken hoe we de dingen doen. Misschien kan het anders, beter.
Gisteren werd bekend dat er, helaas alweer, een man was opgepakt die verdacht wordt van het misbruiken van een paar honderd (!) kinderen.
Ik dacht direct, oh nee, niet alweer.
Schijnbaar ongestoord kon hij, een aantal jaren, zijn gang gaan met het via internet manipuleren en misbruiken van kinderen.
De man maakte en verzamelde foto's en films van tot dan toe onschuldige schepsels die gewoon niet beter wisten. Bij een aantal kinderen was er ook spraken van fysieke misbruik.
Wanneer ik zoiets hoor moet ik altijd even slikken en denken aan al die levens met alle gevolgen die eraan vast zijn vastgeklonken.
Wèg onschuld, wèg onbevangenheid.


Ik kan me, tot op de dag van vandaag, nog goed herinneren dat er bij ons op de speelplaats van de lagere school een gerucht ging dat er een kinderlokker was gesignaleerd.
Ik denk dat we een jaar of zeven waren.
Achter onze school bevond zich een bos, misschien was het niet eens een groot bos, maar in kinderogen nemen dingen al snel enorme proporties aan. Zo had ik het gevoel dat de zomervakantie wel maanden duurde terwijl dat toch maar enkele weken waren.
In ieder geval was er een bos, groot of klein en een een kinderlokker. Wat dat nu eigenlijk precies was wist niemand, maar we voelden wel aan dat het iets monsterlijks moest zijn. Eén jongen wist te vertellen dat je door het monster meegenomen werd, een ander vriendje vertelde dat wanneer hij je had dat je dan nooit, maar dan ook nooit meer terug zou komen.
Er is zelfs een moment geweest dat we gezamenlijk het pleintje afliepen en quasi stoer op het paadje richting het groen gingen staan om te kijken of we iets zagen of iets zagen bewegen. De meest stoere van de groep stond natuurlijk vooraan in de groep, ik was dat niet.
Of er nu op dat moment ècht een kinderlokker was of niet dat zal ik nooit weten, maar we waren gewaarschuwd. Gewaarschuwd door een gerucht. De èchte onschuld was vanaf die dag een klein beetje voorbij.

Op het moment dat ik de woorden "De onschuld voorbij" intikte op mijn toetsenbord moest ik opeens denken aan het werk van fotograaf Ruud van Empel. "De onschuld voorbij" is namelijk ook de titel van een documentaire over zijn werk. Ruud van Empel maakt fotomontages. Soms werkelijk prachtige beelden en boordevol schoonheid, maar àltijd met een voelbare diepere laag. De kinderen op de foto's, zeg maar gerust kunstwerken, zijn niet bestaande kinderen. Op de afbeeldingen zijn kinderen te zien maar ze leven niet en dat voel je als kijker. Door gebruik te maken van Photoshop maakt hij uiteindelijk een beeld wat is samengesteld uit verschillende foto's van allerlei kinderen. Van dit kind de ogen, van een ander de mond enz.
Dat geeft uiteindelijk een vervreemdend en verwarrend beeld, die jou en mij als kijker iets doet. Je wordt op het verkeerde been gezet, een beetje door elkaar geschud, aan het werk en aan het denken gezet.
Als je zijn werk wilt bekijken? Beslist doen!

De onschuld voorbij. Misschien kunnen we vandaag een kaarsje opsteken en wat extra licht de wereld insturen.

Fijne donderdag.