Professor, deeltjes en cellen

Fotografie Mart van Zwam

"U bent een kolonie van samenwerkende cellen." Direct na deze uitspraak bemerkte ik dat ik even aan mijn arm voelde. Wat een vreemd idee, ik ben een kolonie van allemaal cellen die iets doen en in beweging zijn.

Onze meest beroemde Professor, Robert Dijkgraaf, was weer een keer op t.v. en legde uit hoe het nu zit en wat ze weten over de kleinste deeltjes die wij mensen tot nu toe kennen.
Heerlijk, ik luisterde met volle overgave en genot naar deze man. Hij legt het zo makkelijk en in voor mij begrijpbare taal uit. Simpel, helder en beeldend. Dat kan ik tenminste volgen.
Nee, wis-, natuur- en scheikunde waren nooit mijn favoriete vakken. Niet echt mijn dingen.
Volgens mij mis ik daarvoor iets in mijn kolonie, of is er op een bepaald vlak geen optimale samenwerking.

"Space, the final frontier" ik hoor het Capatain James T. Kirk (let op de T. die gaf hem in de hardop uitgesproken naam iets extra's) nog zeggen. Als jongen genoot ik van het begin van elke aflevering van Star Track. Het klonk zo mooi, zo mysterieus en Space was zó groot. En natuurlijk was er altijd wel wat te beleven. Soms een of andere kwaadwillende en onverklaarbare energievorm of een zoveelste ontmoeting met vreemd uitgedoste buitenaardse wezens.

De foto die je bovenin ziet heb ik ooit gemaakt met mijn camera en een goed macro-objectief. In werkelijkheid zijn de regendruppels amper een paar millimeter groot. Of klein. En nee, helaas, het is niet "Space, the final..." maar gewoon het ongewassen glas van mijn keukendeur.

De wetenschap, een mooi iets en er blijven nog zoveel vragen onbeantwoord.
Terwijl ik me aan het klaarmaken was voor de nacht en mijn tanden poetste vroeg ik mijn spiegelbeeld of ik nu mijn cellen aan het kietelen was. Tja, zo ben ik, gewoon vragen hoe en wat.
Ook dacht ik aan die slimme Professor. Hoe zou hij zijn vrouw een compliment geven? Zegt hij dan op sommige momenten: "Schat je bent een prachtige kolonie van samenwerkende cellen?"
Ach, wie weet...

Fijn weekend.