Meer liefde, een blik en nog méér liefde

Fotografie Mart van Zwam

Overal in Nijmegen is het te lezen. Meer liefde. Sinds een tijd, ik weet niet eens meer wanneer ik de boodschap voor het eerst zag, is iemand bezig heel Nijmegen liefdevol te beschrijven.
In het centrum, allerlei wijken en ook in mijn buurtje.
Wie er zo actief bezig is, dat is nog steeds een raadsel. En langzamerhand blijven er weinig plekjes over waar je de tekst niet tegenkomt.
Alsof wij mensen eraan herinnerd moeten worden? Is dat wat de graffitiartiest wil? Komen wij liefde tekort?

Gisteren stonden ze voor me in de lange kerst-rij bij de supermarkt. Een man en een vrouw, beiden ergens in de vijftig. Allebei Iets te zwaar gebouwd en in warme kleding gestoken. Zij had keurig geverfd rood haar om het grijs te verdoezelen, hij had nog een restant van een weelderige bos en een keurig geknipt kort snorretje. Ze droegen beiden ene bril.
Zo op het oog gewone mensen. Gemiddeld, niet opvallend, doorsnee en er degelijk uitziend.
Samen hadden ze ook een keurige rolverdeling. Zij was het boodschappen doen zeer waarschijnlijk gewend. Kordaat, krachtig en praktisch. Hij deed zijn best zal ik maar zeggen.
Gewoon op Zaterdag samen de boodschappen doen. En héél misschien ging hij s'middags de auto wassen en zat zij even later met een kopje thee al klaar. Een mooi en keurig beeld.
Maar er was één ogenblik en dat duurde een paar seconden. Ik zag het. Zij keek met een blik naar hem waar de liefde vanaf spatte en kreeg een prachtige blik terug.
Ik zag het en genoot met volle teugen.

Vanochtend las ik een ontroerend bericht over liefde. Een 94 jarige vrouw wachtte op de luchthaven van Los Angeles op de overblijfselen van wat eens haar man was. Hij was gesneuveld in de Koreaanse oorlog en pas een tijd geleden alsnog geïdentificeerd.
63 jaar had ze op hem gewacht. En nooit, ondanks allerlei aansporingen, was ze hertrouwd. Uiteindelijk waren ze weer herenigd.
Wat een liefde. Ik proef een boek, toneelstuk, een film.

De liefde. Er is al veel over gezegd, geschreven en verbeeld. Maar nooit genoeg.
De bron kent geen bodem.

Ik wens je een liefdevolle dag.