Kliekjes, de Koning en een (kerst) halo

Fotografie Mart van Zwam 

Vandaag is het kliekjesdag. Waarschijnlijk zijn er in diverse koelkasten wel restjes te vinden van de afgelopen kerstdiners. Persoonlijk hou
ik ook wel van kliekjes. Het is héérlijk om een verrassende maaltijd te maken die uit verschillende, al dan niet opgewarmde, overblijfsels bestaat.
Het leuke van elk kliekje is ook dat je niet alleen telkens iets anders proeft, maar de herinnering aan het
tafelmoment er als vanzelf bij krijgt. Het lijkt een beetje een soort van menselijk herkauwen zonder dat het al eerder gegeten is. En ondertussen mijmer en geniet je nog even na.

Ik las vanochtend dat er in Engeland gemopperd wordt over de in alle openheid gedragen bontjas van de Koningin. Het is een oude jas die er nog mooi genoeg uitziet om te dragen en het is natuurlijk een zonde om zomaar weg te gooien of niet meer aan te trekken. Wat moet je anders met zo'n jas dan af en toe afdragen?
Tijdens haar kersttoespraak riep ze op tot reflectie.

Hare Queen is wel een stoere en sterke tante. Ik kan me herinneren dat ze ooit, toen ze nog wat jonger was, werd gefilmd terwijl ze op haar landgoed in een flinke plas water met haar landrover stil kwam te staan. Het ding deed het opeens niet meer. Ze reed zelf, geen lijfwacht of chauffeur te zien.
Ze stapte uit haar imposante four-wheel car en droeg warempel gewone laarzen zoals u en ik ook in de kast of schuur hebben staan. Ze belde met haar mobiel. Maar niet naar de Engelse ANWB maar zocht contact met haar opzichter. De goeie man zat ondertussen in de keuken met een kopje Royal Tea geduldig op haar te wachten. De Queen op dat moment in haar natuurlijke element en habitat.

En onze, nog een beetje kers(t)verse Koning? Hij sprak rustig en mooi tijdens zijn allereerste kersttoespraak. Saamhorigheid. Ik vond dat mooi bedacht en gezegd. We horen tenslotte als mensen bij elkaar en moeten het met elkaar doen en rooien. laten we er samen iets moois van maken en elkaar waar het kan helpen.
Ik ga ervoor.

Hij deed het mooi in het beeld van die huiselijke setting. Achter Willem-Alexander hingen drie geschilderde portretten van zijn dochters. Hij zat strak in het pak, ietsje van onderen gefilmd voor de nodige statuur en positie en droeg een (actieve) rode stropdas. De klok boven op de met groen behangen schouw met daaronder een knapperende haardvuur stond op twaalf uur en niet op vijf voor twaalf. Aan alles was gedacht. Chapeau voor de beeldenmakers en stylist(en).
Wat ik persoonlijk miste in het beeld was Maxima. Maxima geeft kleur, glans en aan onze Koning een halo.
Onze eigen Evita van de lage landen, haar licht is onbetaalbaar.

Fijne kliekjesdag en veel halo.