Een ongeïdentificeerd vliegtuigje, geen contact met de piloot van het toestel en ziedaar paniek en een trauma wat onmiddellijk en ogenblikkelijk haar werk doet.
Het Capitool werd ontruimd, de mensen geëvacueerd en machtige straaljagers werden de lucht in gestuurd.
Korte tijd later was alles weer "Okay and safe", de piloot was waarschijnlijk de weg kwijt. Dat laatste lijkt me trouwens nogal logisch wanneer je door de lucht vliegt. Er is daar gewoonweg geen weg te bekennen.
Bij het lezen van het bericht...Nee laat ik eerst in het kort iets zeggen over de foto. Het Capitool. De lucht is behoorlijk donker en gevuld met redelijk wat witte wolken. Het gebouw zelf baadt in het licht. Op de voorgrond zien we het groen van bomen, dat zorgt voor een mooi contrast. Het Capitool heeft een machtige uitstraling en is groot, de grootte van de bomen bevestigen dat en zorgen voor diepte in het beeld.
Rechtsboven in de foto zit een groot gat in het wolkendek. Dit gat drukt gevoelsmatig tegen onze van links naar rechts kijkrichting in. Het kan zorgen voor spanning en "Als dat maar goed gaat" bedrukt gevoel.
De vlaggenmast aan de linkerkant is leeg. Op de vlaggenmast aan de rechterkant wappert een vlag vanwege de windrichting naar rechts. De wind gaat in onze kijkrichting mee en "ontmoet" daar het drukkende van het donkere gat rechtsboven. Allemaal ingrediënten die ervoor kunnen zorgen dat er een bepaald gevoel bij de kijker ontstaat.
Terug naar: "Bij het lezen van het bericht.".
Ik zag ogenblikkelijk beelden op mijn netvlies van door het luchtruim scherende straaljagers. Piloten die eruit zien als een jonge Tom Cruise, the all American boy. Compleet met goedverzorgde, rechte parelwitte tanden, chewing gum, piloten jas en zonnebril. Ik zag een Harley Davidson en mooie lichteffecten van een ondergaande zon. En ik zag Kelly, Kelly McGilles.
In mijn interne jukebox gevuld met muziekherinneringen klinken razendsnel de eerste indrukwekkende klanken van "You've lost that lovin Feelin" en zachtjes begin ik op mijn stoel te bewegen op de maat van de muziek. Het begin is zachtjes maar al snel komen de uithalen van de Richteous Brothers. Wat een evergreen.
Kelly McGilles, ik zag haar ooit in de film Witness. Harrison Ford mocht met haar dansen op een hooizolder.
Langzaam schuifelen op de klanken van Sam Cook's Wonderful World.
Beelden, muziek, combinaties. En een verdacht vliegtuigje bij het Capitool.
Fijne Zondag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten