Ik weet niet hoe het bij jullie werkte maar het bericht over het klooster hield mij wel even bezig.
Waar heb ik het over? Gisteren verscheen er een bericht op het nieuws dat er in een massagraf in West-Ierland bijna 800 baby en kinderlijkjes zijn begraven.
In het klooster, dat tussen 1925 en 1965 op het terrein stond, konden meisjes die ongewenst zwanger waren geraakt (soms door verkrachting) van hun kindje bevallen. Veel van de kinderen en baby's stierven aan ondervoeding, verwaarlozing en ziektes. Afschuwelijk.
Het bericht werd via de Washington Post onze wereld binnen geslingerd en ramde ons, in ieder geval mijn, bewustzijn binnen. Streng katholiek. Dat zegt veel denk ik. Iedereen moet maar geloven wat ie wil en gelukkig zijn we daar vrij in, maar zodra het woord streng of fanatisme valt dan beginnen bij mij de kriebels.
Geloven. Op zich is ergens in geloven toch niet verkeerd? Het heeft ook z'n goeie kanten, verbind mensen met elkaar, heeft een functie van lijm en het kan voor een béétje geruststelling zorgen. Eigenlijk zijn wij mensen toch een beetje bange wezens, bang voor de dood.
Gelukkig worden veruit de meesten van ons verwekt in een daad van liefde tussen twee mensen dat gepaard gaat met een flinke dosis passie. Maar één ding weten we heel zeker, we gaan ook weer dood. Dat is "part of the deal".
Vandaag is het woensdag. Persoonlijk vind ik woensdag altijd een hele leuke dag, een speelse dag. Maandag en dinsdag zijn om de week op te starten, donderdag is zo'n rare tussendag, vrijdag is de opmaat richting weekendgevoel, zaterdag en zondag vormen samen het mooie weekend.
Woensdag, een speelse dag. Komt vast door herinneringen aan het spelen van tikkertje of verstoppen, het klimmen in bomen, naar het zwembad of gewoon lekker voetballen op een trapveldje.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten