Zingen heeft met dansen het diepere
ademhalen gemeen, de lichamelijke verwijding
van het ik, die een verwijding van de ziel
wordt. De ziel wervelt om het ik heen en
ontmoet het weer van buiten, in de ogen van
anderen, die door de aura van het ik zijn
geraakt. .... Zichzelf en anderen op een heel
andere manier dan de gewone kennen – dat
bewerkstelligt de dans; waarbij het niet
uitmaakt welke dans het is ... In het ritme
begint het ik zichzelf intensiever te voelen, en
ervaart ook de relatie met de anderen
intensiever. De dans is een structurering die
het samenleven gestalte geeft. De
gemeenschappelijke dans wordt een kunst van
de aanraking, die tegelijk een aanraking van
jezelf is, want door de aanraking van anderen
wordt het ik weer aangeraakt...
- Wilhelm Schmid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten