Een kleine week geleden ging de deurbel. Het duurde even voor ik het hoorde en reageerde, maar daar was dan uiteindelijk mijn hand op de klink. Ik deed de voordeur open en een hand kwam me plotseling tegemoet. Voor me stond stond een jongeman op de stoep met uitgestoken hand.
Zou het gefilmd zijn en zouden we de herhaling in slowmotion kunnen bekijken dan gebeurde ongeveer het volgende. Ik zwaai de deur open, een hand komt stekend op me af en veroorzaakt een verplaatsing van lucht, hoe minimaal ook. Ik kijk lichtelijk verbaasd, maar snel schiet mijn blik naar het opvallende logo op het poloshirt van de jongen om daarna door te gaan naar zijn gezicht. Zijn ogen staan hoop en verwachtingsvol. Mijn ogen rusten voor een kort moment op de uitgestoken hand.
In mijn hoofd gaan schakelaars aan en uit, heen en weer. De lijnen worden gebruikt, er zijn er die al bezet zijn, want ik was in mijn kamer druk met iets bezig. Er is in mijn hoofd volop activiteit i.v.m. de informatieverwerking. Het beeld van een internetbedrijf met enorme hoeveelheden kasten en vooral veel, héél veel kabels is een kloppend beeld voor de binnenkant van mijn hoofd.
Dan: mijn reactie. Mijn handen gaan in een reflex omhoog, alsof ik door een agent gevraagd wordt om ze omhoog te steken. Handsup..!!
Ik zie bij de jongen de twijfel en daarna de ontgoocheling snel en stèrk toenemen. Het is in zijn ogen en gezicht te zien. Zijn glimlach zakt weg, teleurstelling volgt.
Ik moet zeggen, hij herpakt zich snel. Waarschijnlijk heeft hij een prima verkooptraining achter de rug, misschien een nieuwe uit de U.S.A. overgewaaide methode?
Zijn hand zakt naar beneden en er komt geluid uit zijn mond. "Meneer, ik kom er persoonlijk voor zorgen dat u het béter gaat krijgen." Ai, dat is een grote belofte die hij doet, misschien wel een tè grote.
"Nee bedankt, ik heb geen interesse" is mijn antwoord. Keurig, beleefd, maar afgemeten. Sorry, maar je moet ze kort houden aan de deur, voor je het weet zit je in een gesprek over geloof of iets anders. Zonde van zijn, mijn tijd en de energie.
"Maar u laat iets liggen!" stamelde hij nog.
Ik heb iets in de lucht laten hangen, dacht ik. Een uitgestoken hand die ik niet aan nam. Ik wenste de jongen nog een héle fijne dag.
Oh, ik heb niets tegen uitgestoken handen om te schudden, integendeel zelfs. Maar dan wel graag zonder voorbedachte rade. Een welgemeend contact is van harte welkom.
Open, eerlijk, zonder iets van me te willen of er zelf beter van te worden.
Mocht ik je vandaag tegenkomen en met een glimlach de hand schudden dan weet je dat ik je ècht wil ontmoeten.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten