Gisteren zag ik ze nog in het centrum, jonge mensen die proberen om een gratis krant aan mensen mee te geven en ondertussen hun best doen om je warm te laten lopen voor een abonnement.
De laatste tijd dat een krant nog zal bestaan lijkt soms aangebroken. Op internet las ik dat door uitgeverijen alles uit de kast wordt gehaald om abonnees te strikken. Een fotocursus, een kabouter Plop muts of architectuurboeken worden weggegeven of kun je tegen een voordelige prijs aanschaffen.
Een trendwatcher, Ross Dawson, heeft het er al over dat het in Nederland in 2027 zou gaan gebeuren, de krant is er dan helaas niet meer. Amerika wordt in 2017 krantenloos. Ik ben benieuwd of de watcher gelijk krijgt.
Tegen die tijd is de krantenjongen dan overbodig en de soms harde klap, al naar gelang dikte en zwaarte van de krant die dag, verdwijnt uit het rijtje van gehoorde geluiden in een huis. Het was het eerste geluid wat ik hoorde toen ik vroeger nog een abonnement had. Het kraaimoment van de dag. Tijd om langzaamaan wakker te worden.
Een krant betekende voor mij toen ook het moment van koffie en een sigaret, ik had eigenlijk een soort vierhoeksverhouding, ik begreep hen en zij mij. Waardering over en weer.
Ritselen en knisperen van het papier, de geur van inkt, inhaleren van de rook. de bittere smaak van het bruine goud brachten me s'ochtends in het land der levenden en op stoom. Voor mij is dat de emo-waarde die overblijft in mijn herinnering, in het moment.
Nu lees ik, vluchtig, het nieuws vanaf mijn beeldscherm op tijden dat het mij uitkomt en schikt. Wel met koffie maar zonder sigaret, het roken is naar buiten verplaatst een prima oplossing. Het is een heerlijk moment om in de frisse lucht mijn grijze rook te blazen en ondertussen te luisteren naar de muziek die de blazende wind voor me creëert. Nu nog eens een nieuwe poging wagen om met het roken te stoppen!
Een paar dagen geleden hoorde ik iemand zeggen dat hij het jammer vindt dat er tegenwoordig zo weinig post komt en dat dat uiteindelijk ook wel zal ophouden te bestaan. We gaan het zien en misschien meemaken.
Dingen komen en gaan en dat is kennelijk ook de bedoeling. De waarde is wat achterblijft.
En die moeten we héérlijk koesteren.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten