Long field of barley and of rye.
That clothe the wold and meet the sky;
And through the field the road runs by
To many-towered Camelot;
And up and down the prople go,
Gazing where the lillies blow,
Round an island there below,
The island of Shalot.
----Lord Alfred Tennyson
Soms is het héérlijk om even erop uit te gaan, een soort moment-tripje naar een andere wereld, even weg van de alledaagse werkelijkheid. Een, al is het maar voor kort, moment weg van het gewone, even bijtanken en je laven aan het schone en de schoonheid.
Dit schilderij: The Lady of Shallot (1888) geschilderd door John William Waterhouse, is een prachtig geschilderd beeld boordevol schoonheid, voelbare rust, tragedie, drama, veel symboliek en het moment.
Het verhaal van The Lady of Shalot heeft helaas geen mooie afloop. De vrouwe zit gevangen in een toren en brengt haar tijd door met weven. Ze mag niet door een raam naar de wereld buiten kijken, ze ziet de wereld alleen via een spiegel. Maar ze wordt door de liefde bevangen wanneer een zingende Lancelot op zijn paard voorbij rijdt. Ze kijkt uit het raam, de spiegel barst en de vloek begint zijn werking te doen.
Ze verlaat de toren en stapt in een boot. Naar Camelot waar de dood op haar wacht.
Verleiding, tragedie, drama en liefde.
Zo, ik heb weer even bijgetankt, inspiratie gekregen en vervolg weer mijn pad.
Vanavond een barbecue en feest, héérlijk.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten