"Het probleem van Assepoester was niet haar stiefmoeder, maar haar eigen onzekerheid. Het was gemakkelijker om thuis te blijven en te poetsen dan erop uit te trekken en nieuwe dingen te ontdekken."
Tijdens het surfen en zoeken naar een mooie film kom ik werkelijk van alles tegen. Deze uitspraak was het begin van een film, die ik overigens niet zocht en ook niet ben gaan kijken, maar de uitspraak en het andere ander licht wat opeens op een verhaal schijnt maakte op mij wel indruk.
Opeens stond ik even op een ander been en werd ik tijdelijk links in plaats van rechtshandig.
Assepoester, ik moest de verklaring even opzoeken, is het middeleeuwse woord voor blazen. Assepoester moest elke ochtend de kachel aanmaken en daar hoort blazen bij om het vuurtje wat groter te laten opwaaien. Maar had Assepoester niet wat meer naar haar stiefmoeder en dochters moeten blazen, dat had misschien gewerkt. Waarom deed ze dat toch niet?
De twee dochters kregen mooie jurken aan, en arme Assepoester alleen maar lompen en kon dus niet mee naar het bal. Gelukkig hielp een goede fee en werd ze betoverend mooi. De rest van het sprookje en de afloop is bekend.
Maar wat als Assepoester, met een grote portie zelfvertrouwen, in opstand was gekomen? Tja, dan had ze de knappe prins misschien niet ontmoet en was er geen prachtig sprookje ontstaan. Wat een dilemma.
Ik moet een versie van het sprookje maar eens snel herlezen.
In mijn werk als fotograaf heb ik regelmatig portretfoto's gemaakt. Dat is voor mij het allermooiste om te fotograferen, mensen. Voor mijn ogen ontvouwt zich een natuurlijk en menselijk landschap als ik mag fotograferen. Het is een geschenk wat ik krijg tijdens het werk.
De opnames kosten helaas meer energie van de persoon voor de camera en voor mij, wanneer een flinke portie onzekerheid, als storend energieveld, de boel probeert te ondermijnen. Dan moeten we samen aan de slag. We gaan dat deel van onzeker zijn bij de lurven grijpen en nieuwe informatie toevoegen. Ik vertel dan wat ik zie en ervaar als toeschouwer en als fotograaf.
Onzekerheid is voor een deel te wijten aan slechte ervaringen, aannames, gemis aan waardering en complimenten. Het lijkt mij ook behoorlijk wat energie kosten om te proberen te voldoen aan wat volgens de reclamewereld als ideaal wordt gezien.
Schoonheid zit gewoon echt van binnen en straalt naar buiten uit. Het zijn de ja-maren die de boel komen verstoren.
Ik geloof niet in toeval, dat bestaat gewoon niet. Drie dagen geleden was ik bij de kringloopwinkel en kocht ik een boek met een titel die mij al heel lang intrigeerde: Het Assepoestercomplex.
Misschien geeft mij dat als man meer inzicht in dat mysterieuze wezen, de vrouw.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten