dinsdag 3 juni 2014

Carnage, ik zag het en Inzicht

Soms heb je van die pareltjes op filmgebied die je aan iedereen zou willen adviseren om te gaan zien. Een must en lust voor het oog.

Het verhaal in het kort. Een groepje jongens pesten een klasgenoot en die op zijn beurt slaat met een stok twee tanden uit de mond van één van zijn pesters. Het gevolg daarvan is dat het ene stel ouders bij het andere stel over de vloer komt om de zaak te bepraten. Het verdere gevolg is dat beiden stellen het met elkaar verbaal aan de stok krijgen.
De rest verklap ik niet, ga maar kijken, duik in de dynamiek tussen mensen, lach, geniet en ervaar.
De afbeelding hiernaast is trouwens ook een mooie. Met dank en een knipoog naar Andy Warhol voor zijn inspirerende kunst.

"Wat wil jij later worden?" vroeg een oude tante me vroeger ooit. Ik had géén idee. Maar dan ook geen enkel idee. Die vraag vond ik er altijd eentje uit de categorie: Niet te beantwoorden.
Maar ja, sommige mensen vroegen dan wel eens aanhoudend door en dat bracht mij als jochie wel eens in een lastig parket. Als een bokser hing ik dan in de touwen, uitgeput en murw door die alsmaar voortdurende vragen en goed bedoelde suggesties. Uiteraard was het allemaal met de beste bedoelingen maar mijn innerlijke verwarringsmachine die op gang kwam beschikte ook over een aantal versnellingen.
Nee ik wist het niet, punt. Ik wilde liever buitenspelen.

Mijn beroep als fotograaf en mijn ontwikkeling als autodidact geschoolde leraar kwamen pas veel later, na een aantal fijne omzwervingen, in mijn leven en op mijn pad. Beelden creëren en mensen iets leren dat ligt me, dat past als een goed zittende jas. Het allermooiste van het onderwijzen is voor mij het moment van AHA...en de bijbehorende glinstering in de ogen wanneer er kwartjes vallen. Het inzicht.
Ooit kwam er een fotografie-cursist de fotostudio binnen gesneld en nog voordat er een begroeting kon ontstaan was het eerste dat hij riep: "Ik zag het Mart, ik zag het..!".
De dag kon voor ons beiden niet meer stuk en het moment zit opgeborgen in mijn laatje met kostbare herinneringen.

Wanneer mijn tante het me nu zou vragen zou ik direct het antwoord weten. Er is er maar één, de enige juiste. "Gelukkig tante, ik wil graag gelukkig worden".
En zijn. Met véél inzicht.

Fijne dag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten