Ik had beloofd de trouwe lezers van mijn blog op de hoogte te houden wat betreft de stand van zaken rondom de oudjes die uit hun verzorgingshuis in Nijmegen dreigen te worden gezet.
Gisteren werd ik gevraagd om vanavond als rolstoelduwer mee te gaan naar de raadsvergadering in Nijmegen. Vanzelfsprekend zei ik ja.
Dus gaan we laat in de middag gewapend met niets anders dan hart, liefde, strijdbaarheid en het laatste restje energie in de broze lijven van de oudjes op pad.
Het zal een kleine optocht met rolstoelers en ouderen met een rollator worden, maar dat geeft niet. Hoofdzaak is dat we met z'n allen laten zien dat er mensen van vlees en bloed schuilgaan achter getallen, geld en beleidsbeslissingen.
Oude bomen moet je nu eenmaal niet verplanten.Voor verschillende bewoners zitten de wortels diep en en wijdvertakt in de grond van hun geliefde Nijmegen en zeker in de stadskern.
Ik ben persoonlijk van mening dat we met z'n allen een uitgelezen kans hebben om in deze tijd van crisis, banktreurnis, geld en bezuinigingen eens goed te kijken welke vorm we onze wereld geven, dus ook hoe we met elkaar omgaan..
Als beeldhouwers moeten we aan de slag om met beitels en ander gereedschap onze steen vorm te geven. En bij elke beweging die we maken kunnen we even stilstaan en ons realiseren hoe het met de steen is gesteld, of we nog op de juiste koers varen om uiteindelijk tot de vorm te komen die we wensen.
Wat het geld betreft? Ik las een mooi stukje in een boekje van Paulo Coelho:
"Geld is onpersoonlijk, het is van niemand, het gaat slechts door onze handen. Geld is geen bezit maar een verantwoordelijkheid en het is onze taak er de juiste bestemming aan te geen."
- Citaat van Mary Haskell uit een briefwisseling met haar geliefde Kahlil Gibran
Dus vandaag op pad. We hebben nog geen protestlied maar misschien is ""Heigh-ho, heigh-ho,we krijgen het niet cadeau..." wel een mooi lied om de stemming erin te houden.."
Wordt zeker vervolgd.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten