zondag 19 januari 2014

Onbevangen, remlichten en ongeduld

Fotografie Mart van Zwam
Fotografie Mart van Zwam
Ik had maar een paar seconden de tijd en moest heel snel afdrukken. Dit jochie kwam jaren geleden plotseling voor me staan en liet me trots als een pauw zijn verdwenen tanden zien.
Wat hij precies zei weet ik helaas niet meer, maar de openheid van de jongen naar mij toe was mooi en bijzonder. Ik lag in een deuk en moest mijn camera stevig vasthouden om hem niet te laten vallen. De onbevangenheid van een kind blijft mooi.
De jongen zal nu zo'n 14 of 15 jaar oud zijn. Onbekende jongen, mocht je dit stukje lezen en jezelf herkennen dan geef ik je graag een mooie afdruk van de foto. Ik ben benieuwd of ik iets hoor.
Onbevangenheid levert vaak mooie beelden op.

Twee dagen geleden liep ik op een zebrapad terwijl er een stadsbus kwam aangesneld. Op het moment van oversteken moet je als voetganger inschatten of zo'n bus überhaupt stopt. Maar wat als dat niet duidelijk is? Ik stopte halverwege, op het middenstuk, een veilige plek. De bus stopte ook, maar op het allerlaatste moment.
Ik kon weer verder met mijn tocht en zag ondertussen het gezicht van de buschauffeur. Een vrouw op leeftijd, uniform en geblondeerd haar in een soort pagekapsel. Haar gezicht stond strak, geen glimlach, grijns, geen spier die me iets vertelde. Geen aardig en weids gebaar van ga uw gang, geen hand die verontschuldigend omhoog ging.
Waar dacht ze aan? Aan thuis, haar man of vrouw of misschien lastige passagiers? Last van tijdsdruk en was ze misschien te laat voor de volgende halte?

Waarom hebben auto's en bussen eigenlijk geen remlichten van voren? Misschien best handig voor zo'n taxatiemoment van een voetganger. Tenslotte zijn er overal oplossingen voor te bedenken.
We hebben al veiligheidsgordels, airbags en achteruitrijsensoren voor auto's. Helmen voor bromfietsers en motorrijders. Fietshelmen om kinderen te beschermen in het drukke verkeer?

In de supermarkt stond ik even later in de rij voor de kassa. Voor en achter me gekreun en gesteun.
Er kwam een mevrouw aangesneld die plaats nam en een kassa opende. Drie in de rij, kassa erbij..!
Ik moest even glimlachen, overal zijn oplossingen voor te bedenken.
We hebben alleen nog geen oplossing gevonden voor ons ongeduld, tijdsdruk, stress en haast.

Fijne Zondag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten