En terwijl Richard ergens naar toe is vertrokken, waarheen weten we (nog) niet, zat gisterenavond David van Reybrouck aan tafel bij Wilfried de Jong. David is ook een verteller en schoof aan als zomergast.
David van Reybrouck is een essayist, poëet en ook schrijft hij theaterstukken. Met zo'n achternaam moet je ook wel een poëet zijn, vind ik. David is niet alleen welbespraakt maar had voor mijn gevoel maar een paar woorden nodig om ergens de essentie van bloot te leggen. Met speelsheid, hartelijkheid en het gereedschap van een woordkunstenaar schoot hij intens de diepte in.
Woorden als herdenkingsindustrie en Lamento vlogen gevleugeld uit de televisie en door de huiskamer. David sprak met passie en vuur zoals je een vrouw kunt beminnen, alsmaar op zoek naar de diepere laag van haar wezen.
Gisterenmiddag was er ook muziek. Een Red Shoe Session in Lent bij Nijmegen. Wat ooit broeikassen waren vol met groei-energie daar hing nu een sfeer van verlaten productiviteit. Er was een optreden van Joanna Weston die gezegend is met een mooie sopraan-achtige stem. Haar nog piepjonge baby luisterde in vaders armen mee. Anne Soldaat, een zanger, schonk het publiek ook al prachtige teksten. Het kon niet op.
Het eerste optreden van de middag was er een van een vijftal jongens uit Engeland, allemaal niet ouder dan een jaar of achttien met als groepsnaam Balloon Ascents. Volgens mij gaan we daar nog wel meer van horen. Het was een klein optreden. Niet in het aantal nummers en ook niet in tijdsduur, maar vooral in het zachte en gefocust zijn op de essentie, tenminste zo kwam het bij mij over.
Tijdens het luisteren dacht ik aan het fenomeen "Jongensband in een garage", Mijn gedachten dwaalden af naar een groepje jongens in Liverpool. De behoefte om muziek te maken en je uit te drukken is niet aan tijd gebonden. Behoefte en inspiratie gaan hand in hand samen.
Schopenhauer zei het ooit met hele wijze woorden: "De geschiedenis herhaalt zich altijd, maar altijd een beetje anders."
Fijne maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten