Een deurklink, delen en een high five met een mus

De tuin. Ik heb er wel wat mee maar tegelijkertijd ook weer niet. Ik bedoel, ik sta niet uren achter elkaar met volle overgave te schoffelen en te snoeien alsof het een lieve lust is, maar ik mag wel graag in de tuin af en toe iets doen. En wat mij een fijn gevoel geeft? Ik mag me graag met de tuin verbinden, genieten van de groei als natuurlijk iets, of zoals je wilt, als een groot wonder.
Terwijl ik hier en daar iets aan onkruid uit de tuin trok en mijn dingetjes overdacht zag ik Mus op een tak van de vlinderstruik zitten.

"Je hoorde me niet hè? kwetterde Mus er vrolijk op los. Nee, ik was in gedachten verzonken. Alleen met mijn mijmeringen. Nee, een kleine correctie, ik was samen met mijn mijmeringen. Dat klinkt al véél beter en ook dichter bij de waarheid.

Ik nam Mus mee op mijn hand. Mus en ik zijn een stap verder in onze relatie. Het was de eerste keer dat we dat deden. Mus op mijn hand, lopend naar binnen. De tuindeuren waren vanwege de omslag in het weer, gesloten. De herfst heeft zich al een beetje aan ons laten zien, de eerste blaadjes vallen voorzichtig, geuren veranderen, kleuren worden dieper en intenser. De echte herfst heeft een opmaat als in een muziekstuk.

Ik wilde Mus iets laten zien. Een foto die ik heb gemaakt van een deurklink. Op het éérste gezicht is een deurklink nou niet iets bijzonders, we hebben zo'n ding wel vaker vast en zeker wanneer het de klink van een wc-deur betreft. Maar met zonlicht met als gevolg schaduwen, vlakken en lijnen wordt ook de meest gewone vorm een feest om te zien.

"Mooi." zei Mus. Ik keek hem aan en bedankte hem. Ik zag hoe zijn kopje heen en weer ging, ondertussen bewogen zijn ogen over het beeld. "Waarom wilde je het laten zien?" vroeg Mus. "Omdat ik een deler ben. antwoordde ik hem.
"Daarover was ik aan het nadenken in de tuin. Ik wil graag delen. Wanneer ik voel dat mijn bron die onder andere gevuld is met enthousiasme en passie bijna overloopt dan moet ik er gewoon iets van kwijt. Delen en doorgeven is dan een goeie optie. De bron wordt daarna bijna als vanzelf weer aangevuld. En het doet mijn hart goed, dat is ook een lekker gevoel."
"Fraai gezegd." zijn stemmetje werd zachter en hij keek me verwachtingsvol aan. Ik dacht ondertussen aan een roos in de tuin.
"Een deurklink, is een deurklink, is een deurklink..." Mus lachte en gaf me een variant op het bekende high five-gebaar. Het pootje van een mus heeft nu eenmaal een andere vorm dan onze vijfvingerige hand.
Mijn hart maakte een vreugdesprong. Mijn glimlach was de omlijsting van het moment.

"Een mus, is een mus, is een mus..."

Fijne Zondag.