Maar Robin kon natuurlijk véél meer spelen. Een vaderlijke man met baard in Good Will Hunting, een griezel in One Our Photo, een leraar in Dead poets Society of een bevlogen dj in Good Morning Vietnam. Maar hij is er niet meer.
Kennelijk had Robin een innerlijke strijd die hij niet kon winnen, een draak die met hem aan de haal ging, een vijand, en gaf ie het uiteindelijk op. In gedachten denk ik aan de woorden: "Je kunt een draak niet temmen, wel tam maken."
Wat heb ik van zijn grappen en humor genoten, soms simpel, soms vlijmscherp, maar altijd met iets speciaals, Met een glans die je zelden ziet.
Terwijl ik gisteren, voordat dit schokkende bericht over de wereld werd verspreid, slenterde langs kramen met snuisterijen, kitsch, oud spul en hebbedingetjes achter de kerk zag ik twee ingelijste foto's liggen.
Een man en een vrouw, ieder apart in een lijst. Zij lachend en hij heel serieus kijkend, beiden in klederdracht. Mooie studioportretten. Volgens de verkoper kwamen ze gezien de kleding ergens uit Brabant. Hij had de foto's weer gekocht op een markt in België.
De vader en moeder hadden waarschijnlijk een groot gezin, zo stel ik me het althans voor. En toch lagen de foto's te wachten op een koper.
Op een bank, ik zit er wel vaker, dacht ik na over wat ik gelezen had over enthousiasme en bevlogenheid. Dat we vakbekwaamheid kunnen leren maar bevlogenheid niet. Soms moet ik bepaalde dingen wel drie of vier keer overlezen om het echt te kunnen begrijpen maar ik blijf enthousiast en bevlogen.
Ik las ook nog dat we enthousiast kunnen raken, we kunnen het niet doen. Mijn hoofd duizelde een beetje maar stap voor stap ontdekken, ontrafelen en groeien is een mooie weg om te gaan.
"Om het mysterie van de diepte van het bestaan te kunnen doorgronden, moet je je blik soms naar de bergtoppen richten. Het vuur dat zich in het centrum van de aarde bevindt, laat zich alleen maar zien aan de toppen van de vulkanen."
Och Robin toch...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten