Kakafonie, symhonie en een ballet van geluiden

Het is nog redelijk rustig in de binnenstad. In ieder geval als je het vergelijkt met later op de dag. Ik realiseer me dat een stad nooit slaapt maar zoekt naar een cadans, een regelmaat die er nooit zal zijn. Heeft ze het gevonden dan wordt het al verstoord door een sirene, een blaffende hond of een schreeuwende dronkaard. Een stad heeft altijd wat aan haar hoofd ook dat maakt haar de stad. De stad is een plaats van opeengepakte panden en dicht bij elkaar wonende bewoners. Het is lekker rommelig maar ook heeft het een knusheid. De stad is kuis en uitdagend, ze heeft een kern vol leven en een hart van goud.

Het is nog vroeg in de ochtend. Tja wat is eigenlijk vroeg? Terwijl de een naar zijn werk gaat is de ander alweer daarvan op de terugweg. De ene dienst is net een uurtje oud terwijl de andere op z'n laatste pootjes loopt. Vroeg is relatief, zoals laat dat ook is. Grappig dat twee letters zoveel verschil kunnen maken? Zet je er te voor verandert opeens er opeens iets wezenlijks. Woorden hebben energie.

Er is een enorme afwisseling van geluiden terwijl ik ene voet voor de andere zet op zoek naar een lekker aanvoelende cadans tijdens het lopen. Ik beweeg me zonder doel en hoor oude en nieuwe geluiden, bekende en onbekende, met en zonder ondertoon, zonder of juist met een bedoeling. Het ballet van klanken lijkt ook op zoek naar een cadans, een ritme en harmonie.

Een passerende fiets waarvan de bel een zacht tingeltje heeft zonder dat de fietser werkelijk belt, het droge geluid van een rubber raamwisser die over de etalageruiten heen en weer wordt bewogen, het klikken van hakjes over de stenen in contrast met het geluid van deuren die horen bij een dichtslaande bestelbus. Als ik mijn ogen voor een moment sluit worden de geluiden nog intenser, ze raken dieper en zoeken zich een weg.

Wat voor de één 'n Godsgruwel of kakafonie is kan voor een ander een mengeling zijn van geluidsindrukken die een spoor van geluk achterlaten. Onze wereld is een groot wonder en zo vol contrasten dat we in onze haast aan het contrast voorbij gaan. Even een moment van stilte, zitten of stilstaan kan een weldaad opleveren voor je lijf en je ziel. Het hart heeft ook zo haar manier om zich te melden.

Terwijl een man vlak naast staat kletsen in een telefoon en het heeft over prepay en een vastnummer klinkt zijn ondertoon als die van een Jan de Regelaar. Zijn jasje, schoenen en broek verraden samen met z'n hip uitziende fiets en dito kapsel een ondernemer. Een goeie ondernemer is gewend aan regelen en organiseren, een ondernemer onderneemt gewoon graag, tenminste daar ga ik vanuit anders moet je het niet doen maar vooral laten. Voor sommigen is het een tweede natuur bij anderen een handicap.
Misschien werd de ondernemersbrinta er bij hem wel met de paplepel ingegoten. Zolang het niet op een fois gras manier gebeurt lijkt het voor later geen probleem op te leveren.

Luisterend en kijkend lijkt een affiche twee signalen af te geven. Er zijn schoenen en vrouwen. De stad heeft grillen en grollen, maar ook héérlijke zachte zoetheid.
De dynamiek houdt haar levend en lustig.

Fijne dag