Terwijl ik deze volgorde, ondertussen genietend van een vers kopje koffie, zo overdenk zie ik een raket voor me die de ruimte ingeschoten wordt en één voor één de verschillende onderdelen afstoot. Maar direct laat ik dat beeld ook maar weer los, want voor mijn gevoel is het niet passend. Misschien moeten we juist niet de vorige delen afstoten, maar waarderen en koesteren?
Dan een ander misschien méér passend beeld? Ik denk even terug aan een stukje interview dat ik ooit met Martin Cooper zag. Martin is de uitvinder van de draagbare mobiele telefoon, hij krijgt er in ieder geval als leider van het onderzoeksteam van Motorola de credits voor. In het begin van de jaren zeventig was deze groep enthousiastelingen bezig met de ontwikkeling van de eerste draagbare mobiele telefoon. In het filmpje, wat ik overigens nooit meer terugzag en ook nu niet meer kan vinden op internet, zag ik Martin als man op leeftijd lopen langs een stukje strand vlak langs de voordeur van zijn huis.
Marin vertelde hoe hij in die jaren zeventig af en toe ervan baalde dat zijn telefoon niet voldoende draad had of bereik, ik weet dat niet meer zeker. In ieder geval wilde hij langs het lopend langs het strand gewoon verder kunnen kletsen. Kon dat nou echt niet anders?; dat was zijn vraag en behoefte.
Martin ging bevlogen en met de rest van het team aan de slag. De rest van het verhaal is actie en geschiedenis, het resultaat ligt naast me met het geluid op stilte op mijn bureau. De trilfunctie is geactiveerd voor het geval dat..En ik ben, zoals zovelen met mij, bereikbaar. Altijd en overal, everywhere and 24/7. Tenminste als ik dat wil?
Ik lees op Wikipedia dat Martin's ouders Oekraïense immigranten waren. Misschien op het eerste oog een detail en niet ter zake doende maar ook misschien ook weer een saillant detail vanwege al het vreselijk nieuws van de afgelopen tijd.
Saillant. Ik zocht het even op, dat doe ik nu eenmaal graag. "Uitspringende punt van een bastion of ander vestingwerk, waar de facen samenkomen. Facen? Euh, Facebook laat wel een belletje rinkelen, facen doet dat nog niet.
Facen: "Verbuigingen: gefacet (volt.deelw.) iets inzien, onder ogen zien."
"Life was like a box of chocolates. You never know what you're gonna get." zei Forrest Gumps moeder ooit. "Life is a giant Jigsaw puzzele." las ik op internet.
Ik zou er, in alle bescheidenheid, aan toe willen voegen...een legpuzzel maar dan zonder aanduiding qua hoeveelheid stukjes, zonder bijgeleverde doos en uiteraard zonder foto op het deksel.
Fijne Maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten