Maar wat bedoelde hij nu precies, want het vraagt natuurlijk wel om enige uitleg denk ik.
Stel je bent aan het koken en stel je wilt met het "bord op schoot" geïnstalleerd genieten van het begin van de voetbalcompetitie bij het vertrouwde studiosport. Dan kun je dus kiezen uit twee mogelijkheden: je kunt in de keuken het eten uit de pannen op het bord scheppen en het eten zo meenemen naar de plek waar je het eten gaat verorberen of je kiest voor mogelijkheid twee om de pannen mee te nemen, die op een bijzettafeltje te zetten en voor de televisie, dus ter plekke, het eten op de borden te scheppen.
Bij mogelijkheid twee neem je dus de magie van het koken mee naar de plek van eten.
Briljante gedachte.
De waalkade in Nijmegen. Tijdens het wandelen en slenteren en ondertussen een paar foto's makend omdat ik de lijnen van wat ik rondom me heen ervaar zo bijzonder vindt, geniet ik intens van de verlatenheid van de omgeving. Het is stil, op een enkele lopende en speurende kraai na.
Mijn hoofd gaat schuin naar beneden, mijn blik gaat parallelle mee. Er moet me iets zijn opgevallen voordat het moment van het bewust worden begon. Kennelijk gebeurt er dus iets voordat mijn ogen het zien. Een gevoel van, een vonkje in mijn voelsprieten of een signaal dat mijn zintuigen me willen geven. Dat moment hoe klein of kort ook is bijzonder en mooi. Wonderlijk hoe het onfeilbare systeem werkt. Ik ga er tenminste vanuit dat het onfeilbaar is want het tegendeel heb ik nog niet ervaren.
Een putdeksel. Het deksel ligt scheef en dat is al vervreemdend. Onder het deksel is iets wat eruit kan gevoel. Geel op het deksel dat is verbeeld en voor het grootste deel is afgesleten. Vergankelijk geel.
Het hart heeft ook slijtage. De lijnen van het deksel lieten indrukken en structuur achter. Het hart lijkt in het beeld verweven en gehaakt. Een moment van stilte.
De magie van het koken en de magie van het hart. Dragers van liefde.
Fijne magische maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten