De letters zijn duidelijk en helder gedrukt, begeleid door het beeld van een lamp die een ouderwetse uitstraling heeft. De lampenkap heeft de vorm van een helm, een soldatenhelm met verschillende landen erop afgebeeld. Rondom de lampenkap vliegen een vrachtvliegtuig en een raket. Het vrachtvliegtuig lijkt me een Hercules op weg met hulpgoederen. De raket dreigend en op weg om dood en verderf te zaaien.
De Telegraaf zou de woorden anders vormgeven, meer ophitsende letters en woorden. Na het lezen daarvan zou ik hoogstwaarschijnlijk direct stemmen voor een enorme verhoging van het defensiebudget. Gelukkig zijn er nog steeds kranten die ons af en toe laten nadenken.
Ik ben een fan van het contrast en het verschil. Een echte liefhebber. "De nevenschikking van ongelijke elementen, kenmerken of eigenschappen in een werk om de uitdrukkingskracht te verhogen door middel van de verschillen die de vergelijking aan het licht brengt." Ziedaar een mooie definitie van het contrast, zo helder geformuleerd dat ik het graag zelf bedacht zou willen hebben.
Terwijl we afgelopen donderdag op weg waren naar het Singermuseum om een expositie te gaan bekijken met als titel "Droomkunst" passeerden we met een redelijke snelheid een geparkeerde bestelbus. De reclame op de bus heeft schreeuwende letters. "Baby-dump" staat erop. Al snel realiseer ik me dat het om een dumpzaak of outlet gaat met spulletjes die met baby's te maken hebben en natuurlijk niet met een plek waar je baby's kunt dumpen als je er genoeg van hebt. Maar kennelijk hebben we schreeuwende reclame nodig om ons scherp en alert te houden.
In het Singer-museum is het qua bezoekers druk, héél druk en daar word ik blij van. Er zijn gelukkig nog steeds veel mensen die zich graag willen verrijken met beelden, tekeningen en schilderijen. Kunst is lekker voor de ziel, brandstof voor ons zijn.
De tentoongestelde kunst bestaat uit "van alles wat". Het is een bonte verzameling van kunstwerken die door allerlei kunstenaars in uiteenlopende tijden zijn gemaakt. De expositie is een schat aan "droombeelden" die iemand in de loop van de tijd bij elkaar heeft gesprokkeld. We lopen van Toorop naar Olaf en van Inez van Lamsweerde langs woorden op de muur zoals het prachtige "bezielde werkelijkheid" en "Paradijselijk verlangen"". In gedachten bedank ik de verzamelaar Gerard van Wezel voor het bijeen brengen van zoveel schoonheid. Zijn signatuur lijkt een soort dagboek.
Aan het einde van de verzameling staat een bankje om op te zitten, even te rusten of om even dat moment te nemen. Kunst kost moeite en energie, contrasten en verschillen zijn de moeite van het ervaren waard.
Een bank is er soms ook om een ander uitzicht en inzicht te ervaren.
Of gewoon even een moment voor jezelf.
Fijn weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten