Het is Nationale Boekenweek en wanneer je goed luistert dan klinkt onze taal kleurrijk en als een symfonie. Zo hoor je het ene moment iets wat op een sonate lijkt, dan weer lijkt het een grote solo voor piano. De woorden wisselden elkaar gisteren in hoog tempo af, ik kon het bijna niet bijhouden en typte me bijna te pletter. Het mooist vond ik toch wel de zin "Een geliefde plek voor smokkelaars om mensen af te zetten."
Mijn tandarts trekt met zijn linkerbeen. Ik kon er niets aan doen maar floepte het er zomaar uit. Ik weet het, het is er eentje met een enorm lange baard maar het blijft een leuke.
Niet geheel toevallig liep ik gisteren langs een kapot stuk glas en een reclame van de glasambulance. De zoveelste ruit, de zoveelste keer. Het is een mooi ontworpen plein met veel licht en open ruimte, maar het glas is kwetsbaar. En een schijnbare uitnodiging. Tenminste wanneer je dat als uitnodiging ervaart.
Wist je trouwens dat een overtreding van etiquetteregels faux pas wordt genoemd? Ik wist het niet, maar kwam dat tegen terwijl ik naar de juiste spelling en schrijfwijze zocht.
Misschien moet ik nog even toelichten wat nu die pijl op de foto doet? Het is een wegwijzer die aangeeft hoe te rijden in de onderliggende parkeergarage. Het plein heeft de prachtige naam Plein 1944. Om ons te helpen herinneren welk afschuwelijk leed er was tijdens en na het bombardement, een vergissing naar later bleek, in Nijmegen. 800 mensen vonden op het plein de dood. Waarschijnlijk waren het er meer omdat onderduikers niet mee konden worden geteld.
Even terug naar het versplinterde glas en de glasambulance. Er kwam gisterenavond laat nog een foto op internet voorbij. Eentje uit Syrië. Op de foto lagen de huizen en winkels in puin en de straten vol. Er stond welgeteld één man op de foto en twee gekleurde stoffen zakken met daarin vermoedelijk zijn hele bezit.
Je hebben en houwen verliezen. Het is boekenweek!
Je hele hebben en houwen verliezen en geen emo-ambulance in de buurt weten.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten