Het schilderijtje werd omschreven als 'Continentale school, negentiende eeuw'. Richtprijs hooguit zo'n 800 dollar. Het paneeltje werd ingezet op 250 dollar.
Hopelijk heeft Rembrandt ergens daarboven meegekeken en zich een kriek gelachen. Enige tijd later werd het paneeltje namelijk afgehamerd op 870.00 dollar. Inclusief de veilingkosten, who cares, is de rekening voor de koper 1 miljoen dollar. Maar dan heb je ook wat. Een echte en verloren gewaande Rembrandt.
Het geheel leek wel een film. Ik zag het zo voor me. De spanning en adrenaline. Iets weten of vermoeden dat een ander niet weet? Een ingehuurde runner (die voor kunsthandelaren op koopjes jaagt). Telefonisch contact. Een appje aan Jan Six van kunsthandel Fine Art met de simpele tekst "Jan, er is hier iets geks aan de hand". Een snel doorgestuurde detailfoto en een onthutste Jan die dan onmiddellijk terugbelt en roept "Kopen, kopen, kopen....".
Het is dus een echte Rembrandt. Inmiddels is het na uitgebreid onderzoek toegeschreven. Het heeft als mooie titel 'De flauwgevallen patiënt (De reuk)'. Ik moest even denken aan vlugzout oftewel ammoniumcarbonaat. Werd vroeger met regelmaat gebruikt om iemand, vaak dames, na een flauwte weer bij te brengen. Reukzout was een andere benaming voor het goedje.
De serie bestaat nu uit vier. De drie musici (Gehoor), De operatie (Gevoel). De brillenverkoper (Zicht) en nu dus De flauwgevallen patiënt (De reuk). Het vijfde en laatste zintuigwerk ‘Smaak’ is nooit teruggevonden. Misschien, héél misschien komt het ooit nog boven water? Amsterdam kent veel grachten.
In Amsterdam werd gisteren een hoofd op straat gevonden of beter gezegd: het was er tentoongesteld. In Amsterdam hebben ze wel wat anders aan hun hoofd, sorry voor de woordspeling. Erg flauw, ik weet het maar kon het niet laten.
Superbia (hoogmoed - hovaardigheid - ijdelheid), Avaritia (hebzucht - gierigheid), Luxuria (onkuisheid - lust - wellust), Invidia (nijd - jaloezie - afgunst), Gula (onmatigheid - gulzigheid - vraatzucht), Ira (woede - toorn - wraak - gramschap ), Acedia (gemakzucht - traagheid - luiheid - vadsigheid, afkomstig van het Griekse "ἀκηδία" ).
Ik moest even denken aan dat fantastische schilderij van Jeroen Bosch dat over de zeven hoofdzonden gaat. En bijna tegelijkertijd las ik de uitspraak van kunstenaar en activist Ai Wei Wei na een bezoek aan een vluchtelingenkamp aan de Grieks-Macedonische grens.
"Je gelooft niet dat dit Europa is. Het is de 21ste eeuw, dit is een complete ramp. Mensen hier hebben geen zicht op een toekomst" aldus de kunstenaar.
In gedachten zag ik de hamer van de veilingmeester. Zo'n glanzende bruine houten. Hoog opgeheven voor de ultieme klap. "Sold..."
Opstuwende begeerte.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten