Typisch dat een proces over 'minder, minder, minder...' steeds langer en langer duurt. Vind ik typisch en eigenlijk vind ik er ook wel iets van. Sommigen zouden misschien zeggen alweer, omdat ik wel vaker ergens iets van vind. Aard van het beestje zullen we maar zeggen. Maar er is ook niets slechts aan. Je moet gewoon iets vinden, maar dan wel met open vizier, hart en respect voor anderen.
Dat een pleitnota al is uitgelekt, tja dat zal dan wel iemand hebben geflikt. Wie? Dat gaan ze wel uitvogelen. Wordt vervolgd.
Uitgelekt? Er schijnen zo'n half miljoen reddingsvesten rond te zwerven op het Griekse eiland Lesbos. Er is een life jacket graveyard ontstaan die alsmaar groter, groter en groter wordt.
Bij het geschreven en gebruikte woord zwemvestenkerkhof moest ik direct denken aan het woord olifantenkerkhof. Kwestie van associatie. Ik had net daarvoor een trailer gezien van een nieuwe Tarzan verfilming. Zag er indrukwekkend en prachtig uit. Ik vrees alleen dat er weinig is overgebleven van het oorspronkelijke verhaal en dat de special effects zullen overheersen. De trailer oogt op en top Amerikaans terwijl Tarzan, in het oorspronkelijke verhaal behalve een inwoner van Afrika en Koning van de Jungle ook nog een Engelse Lord was.
Er zijn al véél Tarzan verfilmingen geweest. Maar wie nu de Tarzan het beste gestalte gaf. Nee, ik kies niet voor Johnny Weissmuller, zoals zo velen, maar ben nog altijd een fan van Lex Barker in zijn rol als Tarzan. Gelukkig ben ik daar niet de enige in. Schrijver en geestelijk vader Edgar Rice Burroughs (1-9-1875 -19-03-1950) dacht daar ook zo over en noemde Lex ooit "De enige Tarzan met méér tussen de schouderbladen dan alleen maar spieren". To the point en een groot compliment, lijkt me.
Misschien moet ik maar eens een mooi stukje proberen te schrijven over jeugdhelden en het effect ervan op je latere volwassenleven. Een essay lijkt me wel wat en een uitdaging. Misschien moet het gaan over sociaal gedrag, liefde en hart voor de natuur. En over respect hebben, krijgen en het strijden voor alles wat goed is. Over overleven, ontmoeten en je weg vinden. Strijden tegen blanke overheersers en opkomen voor de onderdrukten? Het lijkt me wel wat.
"Me tarzan, you Jane". Simpel en helder. Een filmquote die haar gelijke bijna niet kent of het moet deze zijn "Frankly my dear, i don't give a damn". Maar dat komt uit een héél ander verhaal en film.
Ondertussen slinger ik me vandaag door de vrijdag heen. Laag bij de grond in plaats van hoog door de bomen. Ik zal niet gaan schreeuwen zoals de jungleheld. Beloofd is beloofd.
Ondertussen ben ik blij met het gemaakte zelfportret. Een buitenkansje en een gelegenheid. Een karakterfoto, geen selfie (!), die wel wat laat zien en zegt.
Fijne slingerende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten