Je eigen land.

Een tijd geleden zat ik in de stadsbus van Nijmegen centrum naar huis. Ik zat op de plaats naast het raam en keek naar buiten, daar trok het stadsbeeld aan me voorbij, de plaats naast me was leeg.
Het was niet erg druk in de bus. Achterin klonk een vrouwenstem in een taal die ik niet verstond. Het leek er qua klank op dat ze oorspronkelijk uit Afrika kwam. Later, terwijl ik uitstapte, zou ik aan haar kleding zien dat het inderdaad zo was. Wat een sprankelende kleuren, ons land wordt steeds mooier gekleurd.  
Wanneer ik een taal niet versta klinkt het voor mij als muziek, ritme en accenten op tonen, afwisseling. Anders is het als ik de taal wel versta, maar het dan hoor praten met een zwaar accent van de moedertaal. Bijvoorbeeld? Als ik een Franstalige vrouw Engels hoor praten met een zwaar Frans aangezet accent dan klinkt het bijna als een symfonie. Direct voel ik dan de combinatie zon, gras, rode wijn en Franse kaas. Ik kan goedkoop op vakantie, geef me het geluid en ik ben al op de plaats van bestemming.

We stopten en verschillende mensen stapten in. Op de lege plek naast me ging een vrouw zitten met een donker getinte huid. Ze had dopjes in haar oren, ik hoorde flarden van muziek, muziek die ik niet thuis kon brengen,. Ritme, dreunen, bassen.
We waren een paar minuten onderweg toen de vrouw naast me zich omdraaide en met een flinke stem naar achteren riep: "Kan het wat zachter?". Nederlands met een dik accent, duidelijk.
Van achter uit de bus klonk nu iets wat ik niet verstond, ik weet nu nog steeds niet of mijn tijdelijke buurvrouw het wel begreep wat er werd gezegd.
Na een paar minuten, draaide ze zich weer om en beet nu met een scherp aangezet accent of het wat zachter kon en of ze dachten dat ze de enige in de bus waren. Ik hoorde ook het woord "gekwetter" vallen. Vanachter klonk nu tegengas, dit verstond ik wel.
"Ach, rot op, ga terug naar je eigen land" schold mijn buurvrouw, met nog dopjes in haar oren. In mijn hoofd, klonken de woorden "eigen land" nog even na. Alsof ik tussen de bergen van Zwitserland stond en de echo hoorde van die twee laatste woorden.
Eigen land. wat is dat eigenlijk?
Gelukkig mijn halte, snel de bus uit. Ik was weer in mijn wijk, mijn straat en uiteindelijk mijn huis. Oh nee, klopt niet, niet mijn huis, het is van de woningbouwvereniging. :-)
Ik huur en pas op het huis.

Ik wens je een fijne zomerse dag!