vrijdag 9 augustus 2013

Doorprikken van een ballon en het mysterie van de Mona Lisa

Soms moet je iets met rust laten, niet aankomen en laten voor wat het is.
Vanochtend zag ik het bericht op internet. Ze gaan vandaag in het schilderachtige Florence een eeuwenoud familiegraf openen om wat DNA te verkrijgen.
Het is niet zomaar een graf. In het graf liggen de zonen van Lisa Gheradini del Giocondo, het kan zijn dat dit de vrouw is die model stond voor het wereldberoemde schilderij van Leonardo Da Vinci, de Mona Lisa.
Mona Lisa. Als ik de naam hardop uitspreek heeft het een effect op mij van zoete mysterie, ik proef de smaak van druiven en voel de trilling van de twee namen nog duidelijk in mijn natuurlijke klankkast, mijn borstkas.
Ik heb het schilderij ooit in het Louvre mógen zien en ervaren. Ik zeg met nadruk mogen omdat het een voorrecht was het schilderij te ontmoeten. Het was zoals gewoonlijk druk in het museum, dat is het helaas altijd. Bordjes wijzen de weg naar een handvol belangrijke en voor toeristen zeer interessante kunst. De dingen die je gezien moet hebben om thuis te vertellen dat je ze hebt gezien, dat is belangrijk. Geen bétere vakantiefoto dan jezelf voor de Eifeltoren. Hier was ik, zie je wel?

Het was een klein subliem kunstwerkje. Van een afstand zoog de afgebeelde vrouw me naar haar toe. Haar ogen waren een uitnodiging, haar lach een bijna niet te beschrijven lading van mysterie. Ik weet héél zeker dat, toen ik de zaal binnenkwam, ze op dat moment alleen nog maar oog voor mij had.
Ze hing afgebeeld achter glas, kogelvrij glas, met naast zich aan weerszijden twee potige, bewapende, kleerkasten van bewakers.
Ik mocht niet dichtbij haar komen vanwege de veiligheid. Het kon ook niet met drommen mensen voor mijn neus die met gemak een aantal touringcarbussen zouden kunnen vullen.

Ik wil niet weten wie ze was. Of het in werkelijkheid een aardige of niet aardige vrouw was. Waaraan ze gestorven is, of ze vaak ruzie met haar man had of zielsveel van hem hield. Of ze een kreng kon zijn, een bitch, misschien ziekelijk jaloers. Na de dood van haar man trok ze zich terug in een klooster?
Alsjeblieft, prik mijn ballon niet door, dan is het plat en ontsnapt met een klap alle lucht.

Voor alle mannelijke lezers nog een, misschien ten overvloede, tip? Kijk vandaag je vrouw of vriendin eens diep, intens en lang in haar ogen en zeg haar wel gemeend dat ze een groot mysterie is.
Alvast een heel fijn warm weekend.



1 opmerking:

  1. Mijn reactie verdween in een mysterieus zwart gat... Misschien wel in het graf van de vermoedelijke Mona Lisa, omdat zij niet wilde dat ik me er mee bemoei!
    Ik vond dit weer een mooie. Ontroerend waar... Soms moet je dingen niet willen weten en laten voor wat het is. Hoewel het als nazaten ook heel bijzonder is om weer een stukje van je puzzel te vinden... Maar als het alleen de onderzoekers zijn die meer willen weten, laat het dan maar (het was me niet helemaal duidelijk of er ook nog nazaten zijn)! Ik ben benieuwd naar je blg van morgen!

    BeantwoordenVerwijderen