Vandaag had ik eigenlijk een stukje willen schrijven over het pad. Levenspad en de verschillende ondergronden.
Steen, gras en af en toe een stukje asfalt onder je voeten?
Ik had het willen hebben of jouw levenspad ook soms lijkt op het afleggen met een Triatlongevoel?
Even hardlopen, zwemmen en dan weer fietsen?
Ik had mooie woorden bedacht, maar voel dat het allemaal met één druk op de deleteknop zo in de prullenbak kan, want ik moest me zojuist even aan mijn bureau vasthouden.
Op het nieuws verscheen vanochtend een item over het feit dat het voorstel van "Wasrecht" van tafel is.
Ja, u hoort het goed, WASRECHT voor onze hulpbehoevende ouderen in zorginstellingen. Het recht, bij wet vastgelegd, duidelijk en zakelijk beschreven, op een dagelijkse wasbeurt en een schone luier.
Gekker, dwazer en respectlozer kan het volgens mij niet meer worden in onze verzorgingsstaat? Als ik één van de ouderen was zou ik het heel gênant vinden als ik dit bericht in mijn krantje zou lezen. Maar zéér waarschijnlijk hebben we geluk en kunnen ze niet eens meer lezen.
Wat moeten we nu doen met een generatie mensen die hard hebben gewerkt en geholpen om het land vorm te geven?
Gaan we ze nu de eer bewijzen en de zorg geven die ze verdienen of gaan we met ze om als een kostenfactor en politieke agendapunt?
Eerst maar eens lunchen en ondertussen proberen het beeld van een oudje in een bed van mijn netvlies te verwijderen.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten