Vertrouwen hebben in dat wat op je pad komt

Dat wat je krijgt, je toevalt of wat plotseling op je pad komt is soms een mysterie in ons leven. Plotseling krijg je wat, is er iets aan de hand of heb je bijvoorbeeld een ontmoeting. Het maakt dat je even wankelt, twijfelt en even niet weet wat en hoe.
Je hoort wel ergens een stem in je dat zegt: "Wat moet ik daar nu weer mee?". "Waarom overkomt mij dit nu en op dit moment?" is een andere veelgehoorde variant. Herkenbaar?
Iedereen heeft dat wel eens in zijn leven. Of heeft er zelfs op dit moment mee te maken terwijl ik dit zit te schrijven. Het brengt je in verwarring, houdt je bezig, neemt je in beslag.

Een paar dagen geleden las ik de volgende tekst van Joseph Chilton Pearce : "Om creatief te leven, moeten we onze angst het bij het verkeerde eind te hebben, kwijtraken"

Angst en verwarring kunnen ons blokkeren als een "roadblock" op onze levensweg.
Het laat je plotseling stoppen, terwijl je zo héérlijk de weg door de bergen aan het volgen bent. Het is er opeens. Je kunt er niet omheen, overheen of langs. En dàt terwijl je zo lekker van de adembenemende vergezichten aan het genieten was. Met zo'n steen op de weg als in deze afbeelding, kun je wel wat hulp gebruiken. Mannen met drilboren die toesnellen en er opeens zijn om te helpen. Of misschien moet er zelfs wel een lading springstof aan te pas komen voordat je weer verder kunt rijden. In je eentje is het niet te doen.

Gisteren moest ik opeens denken aan Douwe Dabbert hoofdfiguur in een stripverhaal. Al jaren niet meer gelezen en opeens kwam die op mijn pad.
Douwe is een klein kabouterachtig mannetje; groen pakje, groene schoenen, groene muts, brede riem om zijn dikke buik en een grijze baard. In de verhalen is Douwe een zwerver en beleeft hij leuke en prachtige avonturen in een soort sprookjesachtige wereld.
Douwe heeft als zwervend mannetje een knapzak. Geen gewone, gevuld met schamele bagage, maar een toverknapzak. De knapzak is leeg, gewoon een stok met een doek eraan geknoopt. Met die knapzak op zijn schouder loopt hij fluitend door de wereld. Wanneer Douwe in een bepaalde situatie of op een bepaald moment iets nodig heeft, dan heeft de knapzak hem iets te bieden. Boterhammen als hij honger heeft, touw om iets vast te binden, een bijl om hout te hakken. Allerlei dingen komen uit zijn knapzak om hem uit de brand te helpen. Nooit komt er iets uit de knapzak wat onnodig is en wat Douwe niet kan gebruiken.
Het lastige voor Douwe, lijkt mij, is dat hij moet vertrouwen op datgene wat de knapzak hem geeft.

Vertrouwen hebben dat wat op je pad komt ook wérkelijk de bedoeling is, ook al is het in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar. Soms best lastig.
En het herkennen van een helpende hand, al dan niet met een gekleurd hesje aan.
Fijne dag.