Volgens de Sunday Times is kunstenaar Anish Kapoor een van de rijkste inwoners van Groot-Brittannië. Hij schijnt een vermogen te hebben van zo'n 130 miljoen pond. Volgens een andere krant heeft diezelfde Anish het voor elkaar gekregen om het alleenrecht op het gebruik van Vantablack af te dwingen. En daardoor zijn andere kunstenaars weer boos.
Volgens Anish heeft Vantablack een irreële kwaliteit. En heeft hij zich altijd al aangetrokken gevoeld tot exotische materialen vanwege het gevoel dat het kan opwekken.
Vantablack is zwart, diepzwart. Extreem zwart. Volgens sommigen te vergelijken met de zwarte gaten in het heelal. Wie ooit de ervaring heeft gehad om in Museum De Pont (Tilburg) zijn kunstwerk "Afdaling in het ongewisse" te zien en vooral te ervaren zal weten hoe diepzwart zwart kan zijn.
Gisteren, niets is toeval, kwam er een mooi bericht uit het museum. Via Social-Media, halleluja voor die ontwikkeling, kwam men met het nieuwtje dat Kapoor's "Als ik zwanger ben/When I am Pregnant" weer tevoorschijn kwam en werd tentoongesteld. Als je het over zwart, diepzwart, hebt dan is het ook mooi om het over het lichtte en verwachtte te hebben.
De foto linksboven is een opname, je zou het kunnen schikken onder zelfportret, in het museum. Geen Selfie. Ik kan het woord doodeenvoudig niet meer horen. Het was 2012. In de Pont was een grote tentoonstelling gaande met een deel van Kapoor's fabuleuze en indrukwekkende werk. Mijn beeltenis, al fotograferend, maar in fragmenten dankzij het eventjes geleende kunstwerk. Mijn dank was groot.
Je zou het kunnen betitelen als het gehéél dat veel meer is dan de som der delen. Alle stukjes en delen in en van mij maken tot wie ik ben. En uiteraard ben ik al fotograferend in beeld. Ik ben (deels) mijn werk en mijn werk is (deels) mij.
Fijne en lichte dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten