Dinsdag, de vijfde dag van augustus, het is nog volop zomer.
Aan de bovenkant van de flink gegroeide vlinderstruik streelt het licht over de toppen. Een vlinder fladdert vrolijk, een merel zoekt op de grond en vindt. Op de achtergrond hoor ik het startende geluid van een brommer. Mijn buurman vertrekt. Maar natuurlijk, voor een moment vergeet ik dat het zo rondom 7.15 moet zijn. Het is tijd om te vertrekken, waarschijnlijk moet hij om half acht op z'n werk zijn. Vijf dagen van de zeven hetzelfde geluid. Zaterdag en zondag's vrij. Structuur geeft houvast en zekerheid.
Op het allerlaatste moment stopte ik gisteren nog een tweede boek in mijn rugzak. Een boek over de god Kairos, de God van het geschikte ogenblik. De aanvulling bij de titel geeft een mooie prikkel om het te gaan lezen: "Een nieuwe bevlogenheid".
Met mijn rugzak loop ik door het centrum en kijk ik naar de bewegingen die mensen maken, hun uitdrukkingen en de mimiek die bij stilte of kletsen past.
Maandagse markt, het opstarten van een nieuwe week. Op de grond rondom de Stevenskerk valt mijn niet speurende oog op een oud boekje. Meisjes van onze tijd. Misschien lopen er op dit moment wel diverse Oma's hier rond die ooit dit boek lazen. Het afgebeelde meisje heeft blauwe ogen. Ze heeft een rood en wit gestreepte zomerjurk aan, haar lokken bewegen in de wind. Haar handen houden een gele roeispaan vast, op de achtergrond is het laatste stukje van een aanlegsteiger te zien. Ze is vertrokken.
Het juiste moment van wal steken, het ruime sop kiezen om je dromen achterna te gaan.
Zittend op een van de banken op een pleintje niet ver van de kerk die voor een tijd verpakt is in steigers en doek haal ik mijn boterhammen en het boek uit de tas. De klokken van de kerk hebben niet meer dan twee seconden van zich laten horen of het geluid van het luchtalarm klinkt. Maandag, de eerste dag van een nieuwe maand. Het is alweer testdag, De tijd vliegt. Chrono heeft geen vleugels, Kairos wel.
Chrono is de Griekse God van de tijd. Die telt de uren en tikt. Hij trekt zich niets aan wat past of niet past. Dat is niet zijn taak. Chrono geeft structuur en houvast.
Kairos is zijn kleinzoon lees ik in het boek. Kairos heeft te maken met het moment, het juiste moment, het passende moment. De boterhammen zijn lekker, de woorden ook.
"Authenticiteit van het Dasein". Ik verslik me in de droogheid van een boterham, niet in de woorden.
Ik moet ze wel vier keer herlezen. En herkauwen, op het juiste moment.
Hoe kan ik Kairos inzetten in mijn foto's en coaching. Kairos roept vragen op en laat me zoeken naar antwoorden. Maar alles op z'n tijd en mijn eigen tempo.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten