dinsdag 30 september 2014
maandag 29 september 2014
Een beeld, een kiekje en een vooroordeel
Vandaag las ik op de nieuwspagina van de NOS dat onze Koningin Maxima tijdens een receptie door een ambassadeur is "gekiekt". Het resultaat is een niet al te scherpe foto met daarop twee vrouwen tegen een rommelige achtergrond met op de achtergrond een aantal zichtbare mensen. Gewoon een kiekje zoals zoveel foto's dat kunnen zijn.
Maar onze Koningin ging op de foto met de echtgenote van de Surinaamse president en dat maakt de foto dan weer als een kiekje met een mogelijk politiek staartje. We gaan het zien. Mij lijkt het lastig dat je als bekend persoon altijd maar moet uitkijken of er een camera in de buurt is. En dat je je later dan maar moet afvragen hoe je uiteindelijk in het beeld gevangen bent.
Op de nieuwspagina van de Volkskrant zie ik onder de kop van "Alarmerende berichten uit de denktank van Poetin" een foto. Ik zie een man op een paard. Tegen een achtergrond van een blauwe lucht, witte wolken en ruw aandoende rotspartijen rijd een man van rechts naar links in het beeld, dus tegen mijn kijkrichting in.
De man is kalend, draagt een zonnebril die ook de zijkanten afsluit en heeft een ontbloot bovenlijf. Zijn broek heeft een groene kleur waarvan de broekspijpen in de bruine laarzen zijn gestopt. De handen van de man lijken de teugels van het paard strak vast te houden. Het hoofd van het paard hangt een stukje naar beneden waardoor het overkomt dat de afgebeelde man de baas is, controle heeft. De vastgeklemde teugels geven mij dat gevoel. Het paard lijkt trouwens op de foto maar één oor te hebben, maar ik heb het vermoeden dat de binnenkant van het linkeroor donker van kleur is waardoor het wegvalt in de donkere manen.
Er lijkt beweging in de foto te zitten, ik krijg in ieder geval als kijker het gevoel dat man en paard vooruit rijden, maar waar naar toe weet ik uiteraard niet.
Het geheel lijkt een kiekje, een vakantiefoto. Maar is het zeer waarschijnlijk niet.
Een kiekje. Er was ooit een fotograaf die Israël Kiek heette (Groningen 22-04-1811- Leiden 14-05-1899). Deze fotopionier maakte in zin studio veel mooie en portretfoto's. Maar ook werd hij, meestal s'nachts, uit zijn bed gehaald door dronken studenten die graag met z'n allen op de foto wilden. Het resultaat waren rommelig aandoende foto's, in de haast geschoten, een soort zooitje ongeregeld. Momentopnames.
Gedurende de jaren zijn dat soort toch wel mooie opnames kiekjes gaan heten. Een stijl was geboren.
Tijdens de herdenking van operatie Market Garden in Nijmegen maakte ik een paar weken geleden deze foto. Eén van de oorlogsveteranen in een voorbijrijdende jeep. Voor de lol en misschien wel uit een gevoel van baldadigheid pakte hij voor een kort ogenblik het machinegeweer en deed hij alsof er vijanden naderden. Een momentopname. Gelukkig staat hij op andere foto's uit de serie ook vriendelijk lachend en naar het publiek zwaaiend in beeld.
Koningin Maxima, President Poetin en een voor mij onbekende oorlogsveteraan. Ik zou er als kijker iets van kunnen vinden.
Fijne dag.
zondag 28 september 2014
Fris, kleur en vorm
De complete overname van de herfst is nog geen feit, de zomer geeft zich nog niet zo snel gewonnen en is zeker nog niet de onderliggende partij.
Terwijl mijn dunne jas allang uit is en vastgeknoopt zit rondom mijn heupen doen mijn voeten het werk waarvoor ze bedoeld zijn. Ze dragen me en brengen me. Stap voor stap.
En dan, na een zoveelste bocht in een pad, sta je daar dan. Opeens en onverwacht.
Het zonlicht en de warmte dringen maar moeizaam door op de plek waar jij je bevindt.
De grond is er natter, op die plek is er veel meer vocht te zien en te voelen. Schoenen glibberen over de zachtere ondergrond en laten afdrukken zien van meerdere gepasseerde zolen. Indrukken van ontworpen en verschillende profielen geven de drukte op het pad aan. Ze laten zien dat er meer wandelaars zijn of al eerder waren.
Jij staat daar. Fier, fris en kaarsrecht. Het lijkt of je trots bent en dankbaar voor de energie die je kreeg om te groeien. De vorm van de groei zorgde er ook voor dat je uiteindelijk bent die je bent.
Ik weet je naam niet. Ik wil het ook niet weten. Die informatie leid misschien alleen maar af. Veel eerder wil ik als kijker genieten van je vorm en kleur. De diversiteit in kleuren en tinten geven intense prikkels.
Het is genieten in het bos. Mijn hart en lijf schreeuwen om meer en méér. Gefilterde en frisse lucht gaan hand in hand samen met kleuren en vormen mijn lijf in en zoeken zich een weg. Ieder heeft zo zijn eigen plek om mij te voeden. Alles is van een gelijke waarde.
Stilstaand krijg ik direct de behoefte om je te fotograferen. Ik wil je vast leggen in het platte vlak. Dat beeld kan ik mooi gebruiken als herinnering voor later. Later, wat later dan ook is. Is later het volgende seizoen of gewoon véél later? Loslaten is een kunst.
Wat is een naam behalve dan dat het mij overzicht en duidelijkheid kan verschaffen? Het kan mij eigenlijk niet zoveel schelen of je nu een paddestoel of paddenstoel bent en of het nu zomer of herfst genoemd wordt.
Loslaten en vooral niet nadenken. Als mijn hart spreekt heeft het geen woorden nodig.
Fijne zondag.
vrijdag 26 september 2014
Kantelpunt, verbonden en tam zijn
We gaan meedoen. Toen ik het bericht hoorde zag ik in gedachten jongens met een Tom Cruise achtige uitstraling al kauwgom kauwend in een cockpit stappen, de deksel of hoe zoiets ook mag heten, dicht doen en zich ready maken voor een take off. Op de grond van het vliegveld zwaaide Kelly McGillis gekleed in een strak zittende spijkerbroek ze met een witte zakdoek uit. Beelden van oorlog en geweld hebben soms een opwindende lading en filmmakers maken daar graag gebruik van.
We gaan meedoen. We mengen ons in een strijd die, dat is de verwachting, een jaar zal gaan duren. 250 mensen gaan samen met zes F-16's en twee van die vliegende exemplaren als reserve op pad.
Gisterenavond ving ik op de televisie voor het slapen gaan nog een laatste glimp op van onze minister van defensie Hennis.
Volgens mij hebben we nog nooit zo'n boeiende en aantrekkelijke minister van Defensie gehad. En ze is ook nog de allereerste vrouw op die belangrijke post. Aan tafel kon zij feilloos uitleggen over het hoe en het waarom van deze missie, glashelder en duidelijk. Ik kon haar volgen, begreep het wel. Wat moet dat moet, willen we hier veilig kunnen leven. Maar tegelijkertijd werd ik afgeleid door haar blonde haar, haar ogen en lippen. Misschien ga ik vandaag de beelden nog een keer terugkijken maar dan met het geluid op uit?
Oorlog, vrede en de kantelpunten. Vanochtend dacht ik terug aan de ontmoeting tussen de Vos en de kleine Prins.
"Ik kan niet met je spelen." zei de Vos "Ik ben niet tam." De kleine Prins verontschuldigde zich en vroeg wat dat woord betekende? "Dat is een nogal vergeten woord." zei de Vos. "Het betekend verbonden."
"Jij bent voor mij maar een klein jongetje als alle andere kleine jongetjes en ik heb je niet nodig. Ik ben voor jou een vos als alle andere vossen. Maar als je me tam maakt, dan zullen we elkaar nodig hebben. Dan ben je voor mij enig op de wereld en ben ik voor jou enig op de wereld..."
De kleine Prins knikte bevestigend en begrijpend.
Volgens mij hebben we elkaar gewoon een beetje nodig.
Fijn weekend.
zondag 21 september 2014
zaterdag 20 september 2014
vrijdag 19 september 2014
Kunst: "Ontmoeting"; Wil je kans maken op dit kunstwerk..?
'Ontmoeting'
Kunstenaar: Joost Tellman.Grafische werk, afmeting inclusief passe partout 30 x 40cm
Elke maand wordt er een beeldend werk dat gemaakt is door één van de deelnemers van het UNIT Atelier in Nijmegen als 'prent van de maand' verloot.
Wat moet je doen om kans te maken op dit kunstwerk?
Stuur een email o.v.v. 'PRENT van de MAAND' naar:
info@unitwinkel.nl of info@unitacademie.nl
Kapper, kapstok en de logica
Gelukkig moest ik gisteren even geduld hebben voordat ik zijn behandeling zou ondergaan, er was nog een klant voor mij aan de beurt, dus kon ik goed ervaren dat ik niet de enigste klant ben waarbij het stil is. Die ervaring gaf mij wel een zekere geruststelling. Deze kaper is gewoon een geluidloze kapper. Een kapper die zijn gereedschap laat spreken.
Misschien is mijn kapper wel heerlijk gewoon zichzelf.
Ik ben dus weer lekker kort geknipt en het werd wel weer eens tijd. Grappig is wel dat de prijs van het knippen gelijk blijft terwijl ik in de loop van de jaren steeds minder haar op mijn hoofd heb en mijn geluidloze kapper daar elke keer weer sneller klaar mee lijkt te zijn. De logica van steeds dezelfde prijs handhaven begrijp ik niet zo goed maar misschien is dat wel de bedoeling? Gewoon simpelweg niet alles willen begrijpen?
Terwijl ik gisteren nog een klein beetje informatie tot me nam van de algemene beschouwingen in de politiek en een woordelijke knokpartij tussen Rutte en Wilders aanhoorde, wat nu eens glansrijk werd gewonnen door de eerste, dacht ik een kort moment aan mijn kapper. Mijn geluidloze kapper is namelijk ook van Marokkaanse afkomst. Hoe zou hij zich voelen terwijl het woord "Marokkanenprobleem" steeds maar weer opduikt en te pas en te onpas wordt gebruikt? Ik heb me voorgenomen om het tijdens een volgende knippartij maar gewoon te vragen. Misschien is het wel een goed idee.
Terugdenkend aan de prijs van het knippen die maar gelijk blijft terwijl mijn haargrens steeds verder terugdeinst dacht ik opeens aan mijn vader. Hij had toen hij nog leefde soms ook zijn eigen logica. "Dat gezeur en geklaag over de benzineprijs! Ik merk nooit dat de benzine duurder wordt. Ik tank altijd voor 25 gulden..." Ik hoor het hem nog op een feestje door de kamer slingeren.
Na een stuk of 40 keer gehoord te hebben wist ik het jaren geleden wel, maar nu zou ik er maar wat voor over hebben om het grapje nog één keer te horen.
Authentiek en zoveel als maar mogelijk jezelf zijn. Speurend op het internet kwam ik dit mooie gedicht tegen van Gerrit Achterberg.
Welkom
Ik hang mijn jas op aan de kapstok
naast de deur en blijf
in mijn geluk verzonken staan.
Hier vallen van mij af getal en kleur,
waaronder ik bij vreemden moet bestaan.
Vermenigvuldigd tot oneindigheid
en teruggebracht tot ongebroken licht
ga ik naar binnen toe;
je breidt de armen uit;
terwijl je kust liggen je ogen dicht.
(Gerrit Achterberg)
Mooier kan het misschien niet worden gezegd. "Hier vallen van mij af getal en kleur, waaronder ik bij vreemden moet bestaan."
Fijn weekend.
Quote: Emily Dickinson "Hope is the thing with feathers that perches ..."
Hope is the thing with feathers that perches in the soul - and sings the tunes without the words - and never stops at all.
- Emily Dickinson
maandag 15 september 2014
Quote: T. S. Eliot "People to whom nothing has ever happened ..."
People to whom nothing has ever happened cannot understand the unimportance of events.
- T. S. Eliot
zondag 14 september 2014
Passend, een puntje en een paaltje
Ik had al wat klaar maar bleef maar schrappen en toevoegen. Wat past en wat niet?
Deze foto met een punt en een paal in het beeld leek mij wel passend.
Vanochtend werden mijn ogen geconfronteerd met het bericht dat er weer iemand is onthoofd. Op het scherm van de laptop verscheen een foto van een geknielde man gehuld in oranje, naast de man staat een figuur in het zwart. De man in Oranje werd even later na het nemen van de foto vermoord. Het is bizar en te gruwelijk voor woorden. Als je ergens geen woorden aan kunt geven dan past misschien alleen een moment van stilte?
Het beeld deed me denken aan een scène uit de film "Se7en". Op Youtube noemen ze dat stukje uit de film "The Box". De scène speelt zich af op een stuk verlaten buitengebied van een stad, een soort niemandsland. Als toeschouwers zijn er de kijker(s) en een paar politieagenten die rondvliegen in een helikopter. Als decorstukken van het beeld staan er hoogspanningsmasten, misschien wel om symbolisch aan te geven hoe spanning kan oplopen. De hangende draden creëren wijzende lijnen in de beelden. De helikopter zorgt voor het nodige opwaaien van stof en zand.
Als kijker weet je dat er iets ergs gaat gebeuren, de spanning is voelbaar en in opbouw. Het einde van de film en het verhaal kan nog alle kanten op, maar dan gebeurt het schijnbaar onvermijdelijke. Dat wat je absoluut niet hoopt gebeurt uiteindelijk dan helaas toch. Ongeloof blijft als een leeg gevoel en knagend gevoel achter. Een indrukwekkend stukje filmgeschiedenis met een razend knappe voelbare dynamiek tussen de acteurs Morgan Freeman, Brad Pitt en Kevin Spacey als John Doe. De vader, een zoon en een gestoorde geest.
Fictie en de helaas harde realiteit van een nieuwsbericht. Misschien kunnen we vandaag een kaarsje opsteken voor David Haines. David Haines was een hulpverlener in dienst van de VN.
Terug naar het puntje en het paaltje...Ik las allerlei uitleg. Zo is of was er sprake van een putje of een pitje en als het erop aankomt. Maar ook als het op de uitvoering aankomt...!
Mijn verwarring neemt zienderogen toe.
Nou ja, als het punt je bij paaltje komt is het gewoon zondag.
Fijne dag.
vrijdag 12 september 2014
Expositietip: Ik hou van Holland...Nederlandse kunst na 1945
Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945
21 september 2013 - 6 september 2015Groots overzicht van de Nederlandse kunst vanaf 1945 tot nu!
Met de tentoonstelling Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 is twee jaar lang hét overzicht van de Nederlandse kunst van na 1945 te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Nergens in Nederland wordt een dergelijk overzicht getoond. Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst zien en combineert deze met de ontwikkelingen in de maatschappij.
Kunstenaars signaleren en reflecteren vaak als eersten op wat er in de samenleving gebeurt en deze tentoonstelling maakt dit zichtbaar. Met Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat het Stedelijk Museum Schiedam meer dan honderd kunstwerken van ruim 60 kunstenaars zien, die bepalend zijn voor de kunst van 1945 tot nu.
Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat zien dat zowel in de kunst als in de samenleving in deze periode taboes geslecht en nieuwe normen bevochten worden: de vrijheid die volgt op de Tweede Wereldoorlog weerspiegelt zich in de kunst en in de maatschappij. Bijzonder aan dit unieke overzicht is dat de kunst getoond wordt in relatie met herkenbare sociale politieke, economische en maatschappelijke gebeurtenissen in de Nederlandse samenleving. “Een benadering die de kunst uit haar ivoren toren wil halen, in een omvang die in Nederland niet eerder is getoond” (Rutger Pontzen in de Volkskrant, 30 augustus 2013).
Bron en lees verder...
Wortels, Ringeloren en mijn Hart
Femke Halsema. Een vrouw die volgens mij een waardevolle toelichting gaf aan het actuele debat over het djihadisme.
"Al dan niet beredeneerde haat, de 'grote, soms overweldigende behoefte ergens bij te willen horen', en 'morele superioriteit'. Die drie tezamen kunnen leiden tot 'de giftige cocktail voor terreur en geweld'.
Soms is het gewoon goed om even stil te staan, diep adem te halen, stil te zijn en te luisteren naar gevoel en hart. Het mooie aan het hart is dat het altijd de waarheid spreekt, ongeacht wat, ongeacht een uitkomst.
Het hart heeft volgens mij altijd gelijk, laat zich niet bedotten of ringeloren.
Ringeloren? Dat woord heb ik toch al jaren niet gebruikt of er zelfs maar aan gedacht en plotseling, out of the blue, typ ik het zomaar in. Het blijft een grappig effect.
Ringeloren. Ik zocht het even op. 1) Beteugelen 2) Bedwingen 3) Bedrillen 4) Drillen 5) In bedwang houden 6) Iemand op de kop zitten 7) Intimideren 8) Iemand naar zijn hand zetten 9) Op de kop zitten 10) Op zijn kop zitten 11) Plagen 12) Tiranniseren 13) Versieringstechniek bij de pottenbakkers.
Die laatste definitie: versieringstechniek bij de pottenbakkers wist ik niet maar tovert bij mij wel een glimlach.
Terug naar Femke, haar woorden klinken voor mij helder en duidelijk. De afgelopen dagen kwam ik nog een paar woorden tegen. Deepak Chopra: "De intelligentie van de natuur functioneert moeiteloos, wrijvingsvrij, spontaan. Ze is niet-lineair, intuïtief, holistisch en voedend. En als je in harmonie bent met de natuur, als je kennis hebt van je ware Ik, kun je de weg van de minste weerstand benutten."
Gisteren kwam ik al wandelend door de stad deze boom tegen. Kronkelende takken aan een stam die zijn wortels heeft onder de stenen. Boven de takken is het groen en een drukte van belang. Groene blaadjes die allemaal maar al te graag een beetje zonlicht willen ontvangen om verder te groeien en te gedijen.
Onder de keurig gelegde stenen groeien wortels verder en verankeren zich in vruchtbare grond.
Voor mij was de ontmoeting met deze boom, op dat moment en op die plaats een spiritueel moment. Ik dacht even aan de weg van de minste weerstand.
Geloof en een plek. Zelf hoef ik geen boek, een voorganger, een plaats of gebouw. Ik geloof niet zozeer ergens in en zeker niet wat anderen proberen te dicteren. Mijn hart is geen dictator, mijn hart weet.
En ik luister.
Fijn weekend.
donderdag 11 september 2014
Inspiratie: The Big Draw Nijmegen op de Waalkade
The Big Draw Nijmegen op de Waalkade
De Waalkade ondernemers waren direct enthousiast toen ze hoorde van het initiatief van kunstpodium Expoplu om The Big Draw voor Nijmegen te organiseren. Vanaf woensdag 10 tot en met zondag 14 september worden er verschillende tekenprogramma's opgezet in de stad. Op de Waalkade in Nijmegen valt er Big Draw Nijmegenook genoeg te zien en kun je ook zelf mee gaan tekenen en kleuren. Leeftijd maakt niet uit. Kom gewoon meedoen en genieten. Samen maken we de Waalkade tot een groot kunstwerk.
3D Kunstwerk
''We zijn vooral trots op het feit dat toonaangevend live- action-painter, Leon Keer een 3D Kunstwerk gaat maken," vertelt Lyon Romijnders, projectcoördinator aan de Waalkade. De 3D straatkunst is tijdelijk, maar de foto's van zijn werk worden over de hele wereld via social media gedeeld. Zelf zegt hij hierover: ' Elk kunstwerk is uniek en behoort toe aan de straat en zijn omgeving, het tijdelijke karakter van deze kunstvorm versterkt haar bestaan'. " Voor de Waalkade maakt Leon Keer een tekening die in het teken van De Bevrijding staat. Daarmee slaan we direct een brug naar de herdenking Market Garden in het weekend van 20 en 21 september. Het bijzondere van 3D kunst is dat mensen zich in het kunstwerk kunnen laten fotograferen, waardoor het net lijkt alsof je onderdeel van het kunstwerk uitmaakt. Leon keer werkt vanaf donderdag 11 t/m zondag 14 september aan de Waalkade.
woensdag 10 september 2014
dinsdag 9 september 2014
maandag 8 september 2014
Expositietip: DE STAD, DE STILTE EN HET GEDRUIS; Fotomuseum Den Haag
Nu t/m 12-10-2014
Een eenzaam leeg theater in de jaren vijftig tegenover volgepakte metrowagons met mensen die tegen de ruiten worden aangedrukt. Het is slechts een van de vele contrasten die te ontdekken zijn in de grote fototentoonstelling De stad, de stilte en het gedruis die vanaf 5 juli plaatsvindt in het Fotomuseum Den Haag.
Waar anders dan in de stad is de gelaagdheid van de bevolking zo zichtbaar? De stad is als een afspiegeling van de samenleving en van de complexheid van het leven. Geen wonder dat de psychologie van de stad een grote inspiratiebron vormt voor fotografen. De moderne stad vormt een bonte verzameling van tegenstellingen: planmatig versus labyrint, gestructureerd en tegelijkertijd chaotisch, een dynamische woonplek of een angstaanjagend oord om te ontvluchten. Aan de hand van circa 150 foto’s geven veertig verschillende fotografen hun visie op de stad. De fotowerken zijn afkomstig uit een van de mooiste (anonieme) particuliere fotografieverzamelingen die ons land telt, aangevuld met enkele foto’s uit de collectie van het Gemeentemuseum Den Haag. De collectie bevat werk van onder anderen Walker Evans, Karl Hugo Schmölz, Lee Friedlander, Diane Arbus, Ed van der Elsken, Mitch Epstein, Dana Lixenberg, Martin Parr, William Klein en Michael Wolf.
Bron en lees verder...www.fotomuseumdenhaag.nl/tentoonstellingen/de-stad-de-stilte-en-het-gedruis
zondag 7 september 2014
zaterdag 6 september 2014
Kunst: Paul Chabas "September Morn"
September Morn
Paul Chabas
(French, 1869–1937)
Date: ca. 1912
Medium: Oil on canvas
Expositietip: Magisch Afrika, maskers en beelden uit Ivoorkust; Nieuwe Kerk Amsterdam
Magisch Afrika, maskers en beelden uit Ivoorkust
De kunstenaars ontdekt
25 oktober 2014 – 15 februari 2015
De Nieuwe Kerk Amsterdam wijdt dit najaar een grote internationale tentoonstelling aan de wereldberoemde Afrikaanse maskers en sculpturen. Met ruim tweehonderd betoverende en mysterieuze kunstobjecten uit Ivoorkust vervult De Nieuwe Kerk een al lang levende wens om aandacht te besteden aan de cultuur van het Afrikaanse continent. Onder de titel Magisch Afrika, maskers en beelden uit Ivoorkust is in samenwerking met vele internationale musea en particuliere bruikleengevers een reizende tentoonstelling tot stand gebracht die nu in Zürich te zien is en die na de zomer naar Amsterdam komt.
Uit de anonimiteit
De maskers en beelden zijn meer dan dertig jaar intensief bestudeerd door een team van experts. Onderzoek in Afrika heeft aangetoond welke beelden door welke kunstenaar zijn gemaakt en de regionale verschillen in stijl en esthetische opvattingen zijn nauwgezet in kaart gebracht. Samen geven de maskers en beelden – veelal van hout, soms van ivoor – een overrompelende indruk van de kracht en authenticiteit van de Afrikaanse sculptuurtraditie, die in het huidige Ivoorkust een volgens velen ongekend hoog niveau bereikte.
Negentiende tot eenentwintigste eeuw
De tentoonstelling omvat werken van negenenveertig kunstenaars uit de negentiende, twintigste en ook eenentwintigste eeuw, afkomstig uit de regio’s Baule, Dan, Guro, Lobi, Senufo en Lagunen in Ivoorkust. Van het mannelijke beeld van Kipume Youl uit circa 1850 tot en met de eigentijdse beeldengroepen van Emile Guebehi en Jems Robert Koko Bi (Diaspora II) uit 2013.
Bron en lees verder...www.nieuwekerk.nl/nl/#/nl/tentoonstellingen/?m=150215
vrijdag 5 september 2014
Boekentip: Digitale Fotografie van opname tot afdruk
Systeem in je worklow. Dit boek heeft niet als insteek je eenmalig te ondersteunen, maar steeds weer, omdat er systeem wordt gebracht in je workflow! En waar jij dus snel de voordelen van plukt.
Indeling
Het boek is verdeeld in 23 korte hoofdstukken, waarin alles wat van belang is wordt behandeld. Op de bekende “no-nonsense” manier die Eduard de Kam eigen is. Het begint bij de opname, de voor- en nadelen van de verschillende bestandsformaten, dan de instellingen van de camera, de eigenschappen en fouten van objectieven, beeldstijlen, kleurruimtes, en – belangrijk – kleurbeheer. Daarna volgt wat er zoal kan en moet met metadata, archivering, de basis principes van het bewerken van foto’s en het exporteren. Ook worden opnamesystemen als HDR en panorama behandeld.
Over Eduard de Kam. Eduard de Kam is fotograaf en is vanaf 1999 betrokken bij het NIDF (Nederlands Instituut Digitale Fotografie). Hij geeft workshops en seminars over veel technische aspecten in de workflow van professionals en schrijft artikelen voor o.a. Pf. Zijn expertise wordt vaak gevraagd in vooral technische aspecten van de fotografie.
Bron en lees verder...
Een fotograaf, een dichter en de zoektocht naar de essentie
Edward Steichen, een van de allergrootste fotografen.
Steichen. Een fotograaf die voor de camera verteld dat je een relatie moet creëren met je onderwerp en dat het niet uitmaakt of het nu een landschap, een blik soep of Greta Garbo betrof. Een fotograaf op zoek naar waarheid en essentie.
Gisteren overleed dichter Gerrit Kouwenaar op 91 jarige leeftijd. Ik heb nooit veel van Gerrit Kouwenaar gelezen maar misschien is zijn overlijden wel een mooie aanleiding om meer van zijn werk te gaan lezen in de komende tijd. Misschien dat zijn woordkeuze en blik op dingen me verder kan helpen in de ontwikkeling, als beeldenmaker en als mens.
Uitgeverij plaatste gisteren een bericht vanwege zijn overlijden en plaatste er dit gedicht bij.
Trager de wespen, schaarser de dazen
groenvliegen grijzer, engelen gene, niets
dat hier hemelt, alles brandt lager
dit zijn de laatste dagen, men schrijft
de laatste stilstand van de zomer, de laatste
vlammen van het jaar, van de jaren
wat er geweest is is er steeds nog even
en wat men helder ziet heeft zwarte randen
men moet zich hier uitschrijven, de tuin
in de tuin insluiten, het geopende boek
het einde besparen, men moet zich verzwijgen
verzwijg hoe de taal langs de lippen invalt
hoe de grond het gedicht overstelpt, geen mond
zal spreken wat hier overwintert –
(Gerrit Kouwenaar: ‘de laatste dagen van de zomer’)
Twee mannen met verschillende gereedschappen maar met gelijkwaardige bedoelingen.
Ik zit nog in de nazomer modus. Maar hoewel we met z'n allen nog nagenieten van een periode met zon, licht en warmte gaan we toch stap voor stap richting herfst. Het groen transformeert en eikels en kastanjes volgen de wet van de zwaartekracht. Het geluid wat ze maken klinkt als muziek, het ritme op daken van auto's heeft een speciale klank. De herfst klopt op de deur.
Ik ben er nog niet helemaal klaar voor maar vooruit.
Entrée...
Fijn weekend.
donderdag 4 september 2014
woensdag 3 september 2014
Koffie, op stoom raken en het moment
In de verre verte, zo klinkt het althans, hoor ik een kinderstem mama roepen. Ik tel drie keer en stel me zo voor dat moeder of vader de deur van de slaapkamer open doet en het kind knuffelt. Kom maar, alles is goed. het was maar een enge droom.
Mijn wekkerradio geeft met heldere cijfers aan dat het 6.19 is. Het licht in de kamer is anders, het is al niet meer zo donker. Het licht duwt langzaam de donkerte aan de kant, het is haar beurt.
De gedachte aan verse koffie lijkt het langzaam te gaan winnen van de aantrekkingskracht van de matras en het dekbed. Eruit of nog even blijven liggen? Een dilemma is ontstaan, zomaar vanuit het niets.
Het eerste kopje koffie is de moeite van het opstaan waard. Door het raam zie ik hoe de donkere lucht langzaam verandert in iets van blauw, met elke minuut wordt het lichter. De dag is voor mij begonnen. Aan de andere kant van de aardbol staan mensen op het punt om naar bed te gaan of misschien slapen ze al.
Op de eettafel ligt een opengeslagen boek. Een boek vol met illustraties gemaakt door Norman Rockwell. Norman werkte voor The Saterday Evening Post. Het boek staat vol met Amerikaans aandoende beelden uit een vroegere tijd, de illustraties zijn nog steeds ontroerend als een met roomboter koekjes gevulde koekjestrommel kan zijn. Langzaam, want de dag is nog vers, sla ik de volgende bladzijde om.
Een jongetje staart me met grote ogen en oen mond aan. In zijn linkerhand heeft hij een valse baard vast. Zijn rechterhand omklemt rode stof. Op de grond ligt een muts.
Het jongetje staat voor een grote ladekast waarop een spiegel staat, vaders pijp ligt daar rechts van. De deur van de slaapkamer staat open en laat het binnenste van een huis zien. Het lijkt wel of het leven zich beneden afspeelt.
Het jongetje in zijn warme en op de groei gekochte badjas heeft iets ontdekt. Er is geen weg terug. Gezien is gezien, ontdekt is ontdekt. Het blijft ontroerend om te zien.
Het moment. Nog even blijven liggen of toch maar opstaan? Koffie of nog even uitstellen?
De dag is begonnen en ik heb er ongelooflijk veel zin in.
Inspiratie is er genoeg.
Fijne woensdag.
dinsdag 2 september 2014
Expositietip: Een deftige parade; De selectie van Rudi Fuchs
Een deftige parade; De selectie van Rudi Fuchs
11 OKTOBER 2014 - 31 MEI 2015
Museum De Lakenhal was het derde museum waarmee gevierd kunsthistoricus, tentoonstellingsmaker en schrijver Rudi Fuchs kennismaakte, na het Van Abbe Museum in zijn vroegere woonplaats Eindhoven en het museum van Den Briel, dat hij bezocht tijdens zijn jeugdvakanties in Rockanje aan zee. Het was zijn studie Kunstgeschiedenis die hem naar Leiden bracht. Nu maakt hij voor Museum De Lakenhal een tentoonstelling op basis van zijn herinneringen aan de stad. ‘Een deftige parade. De selectie van Rudi Fuchs’ opent op 11 oktober 2014 en is te zien tot medio 2015.
KUNSTGESCHIEDENIS IN ZWART-WIT
Rudi Fuchs trof in Leiden een ‘ernstige, geleerde wereld’ waarvoor hij veel ontzag hadHet bestuderen van originelen in het museum vormde een belangrijk deel van de opleiding Kunstgeschiedenis; er werd nog niet met kleurendia’s gewerkt. De eerstejaars studenten namen deel aan een collegereeks waarin week na week alleen maar portretten werden besproken. Door het portret van dichtbij te analyseren en daarin zo gedetailleerd mogelijk de keuzes terug te vinden die de kunstenaar maakte ten aanzien van kleur, compositie en materiaal, leerde professor Van de Waal zijn studenten kunstwerken te begrijpen. Dat aandachtig kijken naar portretten heeft de jonge Rudi Fuchs gevormd. Het bood hem ook een mogelijkheid om via de portretten die nieuwe, vreemde wereld van professoren, bestuurders en notabelen te bestuderen. Die wereld, dat is voor hem nog altijd ‘typisch Leids’.
Bron en lees verder...lakenhal.nl/nl/verhaal/rudi-fuchs
Fotografie en inspiratie: De Franse fotostudio Harcourt
De Franse fotostudio Harcourt was aan het begin van de twintigste eeuw dé plek waar Franse beroemdheden zich lieten fotograferen. Na WO II kon ook de gewone man bij Harcourt terecht.
Bij NPO Doc is een mooie documentaire daarover te bekijken.
www.hollanddoc.nl/kijk-luister/kunst-en-cultuur/beeldende-kunst.html?playurn=urn:vpro:media:program:43552359¤tPage=1
Fotosudio Harcourt: www.studio-harcourt.eu/fr/
Kopiëren, inspiratie en verf met een laagje wellust
Ik keek op en draaide mijn hoofd in de richting waar het geluid vandaan kwam. Een vrouw, de kunstenares en maakster van het beeld wat ik even daarvoor bewonderend had bekeken sprak me toe. Even later wist ik dat ze geen website in de lucht had omdat ze niet wilde dat haar beelden werden gekopieerd.
Op de kraam gevuld met kunstig gemaakte beelden stond een beeld van een vrouw. Een hoofd met zwart haar en ontblootte schouders. Ze was gehuld in een rode jurk die tot de grond reikte, haar voeten waren niet te zien. De jurk was lang. Lang en enorm uitgerekt. Ik schatte het beeld op zo'n 55 centimeter hoog. Ondertussen verzekerde ik de kunstenares dat ik niet van plan was om te fotograferen maar bezig was iets te typen in mijn telefoon. Ze vroeg me wat en ik antwoordde: "Uw naam, dan kan ik het thuis allemaal nog eens bekijken" Maar ze had dus geen website. Jammer.
Ik liep door en typte: Modigliani, Brancusi en met hoofdletters Giacometti. Het was zondagmiddag, cultuurmiddag en tussen de buien door viel er veel te ervaren.
Tussen inspiratie en kopiëren ligt gevoelsmatig een kleurrijk schemergebied.
"Deze winkel gaat toch niet sluiten hoop ik?" Ik werd gisteren aangesproken door een man die me vriendelijk aankeek. Hij dacht dat ik een makelaar was. Grappig dat hij het over sluiten had. Ik wilde de foto hierboven maken vanwege het "Niet geopend" in plaats van "Gesloten" wat je veel vaker aantreft. Niet geopend klinkt was positiever voor mijn gevoel. De G oogt soms gesloten. Gelukkig heeft ze nog wel een opening aan de rechterkant. Mooi lesmateriaal en inspiratie om een keer te gebruiken voor het thema: "Wat valt je op?"
Nadat ik de man gerustgesteld had kwam ik uiteindelijk op een bankje terecht bij de Nijmeegse stadswinkel. Ook dat bankje heeft een slechte zit, de rugleuning stak hard tegen mijn ruggenwervel. Mijn tas bood uitkomst als kussen. Naast me zat een vrouw op leeftijd met een hondje.
Ze sprak tegen het hondje op een lieve toon en aaide het. Een uurtje of twee daarvoor had ik die middag iets gelezen over handen en het hebben van een huisdier. Onderzoek heeft ooit aangetoond dat mensen die dieren veel aaien minder kans hebben op allerlei lichamelijke ziektes.
Handen hebben een helende kracht en zeker voor de mens die ze veelvuldig gebruikt was de strekking van de tekst.
Vanaf het bankje had ik een mooi uitzicht op het komen van allerlei mensen. De vormen van hun lichaam, manier van lopen, ritmiek en uitstraling leveren altijd prachtige kijkmomenten. Rechts voor me zag ik nog meer lesmateriaal.
Op een reclameposter stond een jonge vrouw afgebeeld. Lange blonde haren, grote oorbellen en benen die een scherpe driehoek vormen. Haar rechterhand steunt onder een scherpe hoek tegen een deurpost, haar linker houdt de andere deurpost vast. Het lijkt of ze zo uit het beeld wil springen of staat ze te wachten op bezoek?
"Welkom in mijn Koninkrijk." De tekst liegt er niet om. Iets kleiner gedrukt is een hashtag te lezen: #WatMijnMurenVertellen..Verder staat er nog te lezen: "Laat zien wie jij bent met de verfcollectie van Flexa Creations."
Reclame voor verf met een laagje wellust. Misschien ga ik vandaag wel een deur schilderen.
Fijne dag.
maandag 1 september 2014
Fotografie: Gered uit de vuilnisbak van het NatLab Philips
Bron en lees verder...www.nrc.nl/inbeeld/2014/09/01/gered-uit-de-vuilnisbak-van-het-natlab-philips/
Expositietip: Masters of Photography - Iconen van National Geographic
Masters of Photography - Iconen van National Geographic
19 juli tot en met 19 oktober 2014 in de Parkzaal
Wie kent de foto niet van het Afghaanse meisje met de indringende oogopslag, een beeld dat op je netvlies brandt? Het is de wereldberoemde foto van Steve McCurry; al uitgeroepen tot ‘de Mona Lisa van de fotografie’.
Net als deze foto zijn er talrijke andere foto’s die bekendheid hebben gekregen onder de vlag van National Geographic. Dankzij een samenwerking tussen het Tropenmuseum en National Geographic is een selectie van die meesterwerken onder de titel Masters of Photography in Amsterdam te bewonderen.
Bron en lees verder...tropenmuseum.nl/nl/tentoonstelling/masters-of-photography
Abonneren op:
Posts (Atom)