Koffie, op stoom raken en het moment

6.03 geeft mijn wekkerradio op het nachtkastje aan. Met mijn ogen half open heb ik het gezien, ik kan niet meer terug, gezien is gezien. Maar het is zeker de moeite van het proberen waard om nog een tukje te doen. Nog even niet denken aan de dag, even uitstellen.

In de verre verte, zo klinkt het althans, hoor ik een kinderstem mama roepen. Ik tel drie keer en stel me zo voor dat moeder of vader de deur van de slaapkamer open doet en het kind knuffelt. Kom maar, alles is goed. het was maar een enge droom.

Mijn wekkerradio geeft met heldere cijfers aan dat het 6.19 is. Het licht in de kamer is anders, het is al niet meer zo donker. Het licht duwt langzaam de donkerte aan de kant, het is haar beurt.
De gedachte aan verse koffie lijkt het langzaam te gaan winnen van de aantrekkingskracht van de matras en het dekbed. Eruit of nog even blijven liggen? Een dilemma is ontstaan, zomaar vanuit het niets.

Het eerste kopje koffie is de moeite van het opstaan waard. Door het raam zie ik hoe de donkere lucht langzaam verandert in iets van blauw, met elke minuut wordt het lichter. De dag is voor mij begonnen. Aan de andere kant van de aardbol staan mensen op het punt om naar bed te gaan of misschien slapen ze al.

Op de eettafel ligt een opengeslagen boek. Een boek vol met illustraties gemaakt door Norman Rockwell. Norman werkte voor The Saterday Evening Post. Het boek staat vol met Amerikaans aandoende beelden uit een vroegere tijd, de illustraties zijn nog steeds ontroerend als een met roomboter koekjes gevulde koekjestrommel kan zijn. Langzaam, want de dag is nog vers, sla ik de volgende bladzijde om.

Een jongetje staart me met grote ogen en oen mond aan. In zijn linkerhand heeft hij een valse baard vast. Zijn rechterhand omklemt rode stof. Op de grond ligt een muts.
Het jongetje staat voor een grote ladekast waarop een spiegel staat, vaders pijp ligt daar rechts van. De deur van de slaapkamer staat open en laat het binnenste van een huis zien. Het lijkt wel of het leven zich beneden afspeelt.
Het jongetje in zijn warme en op de groei gekochte badjas heeft iets ontdekt. Er is geen weg terug. Gezien is gezien, ontdekt is ontdekt. Het blijft ontroerend om te zien.

Het moment. Nog even blijven liggen of toch maar opstaan? Koffie of nog even uitstellen?
De dag is begonnen en ik heb er ongelooflijk veel zin in.
Inspiratie is er genoeg.

Fijne woensdag.