Fris, kleur en vorm

Het was een mooie dag om te na-zomeren en nog even te genieten van de warmte van de zon en een blauwe lucht. Het landschap kleurt groen. De groenen vibreren in het licht.
De complete overname van de herfst is nog geen feit, de zomer geeft zich nog niet zo snel gewonnen en is zeker nog niet de onderliggende partij.
Terwijl mijn dunne jas allang uit is en vastgeknoopt zit rondom mijn heupen doen mijn voeten het werk waarvoor ze bedoeld zijn. Ze dragen me en brengen me. Stap voor stap.

En dan, na een zoveelste bocht in een pad, sta je daar dan. Opeens en onverwacht.
Het zonlicht en de warmte dringen maar moeizaam door op de plek waar jij je bevindt.
De grond is er natter, op die plek is er veel meer vocht te zien en te voelen. Schoenen glibberen over de zachtere ondergrond en laten afdrukken zien van meerdere gepasseerde zolen. Indrukken van ontworpen en verschillende profielen geven de drukte op het pad aan. Ze laten zien dat er meer wandelaars zijn of al eerder waren.

Jij staat daar. Fier, fris en kaarsrecht. Het lijkt of je trots bent en dankbaar voor de energie die je kreeg om te groeien. De vorm van de groei zorgde er ook voor dat je uiteindelijk bent die je bent.
Ik weet je naam niet. Ik wil het ook niet weten. Die informatie leid misschien alleen maar af. Veel eerder wil ik als kijker genieten van je vorm en kleur. De diversiteit in kleuren en tinten geven intense prikkels.

Het is genieten in het bos. Mijn hart en lijf schreeuwen om meer en méér. Gefilterde en frisse lucht gaan hand in hand samen met kleuren en vormen mijn lijf in en zoeken zich een weg. Ieder heeft zo zijn eigen plek om mij te voeden. Alles is van een gelijke waarde.

Stilstaand krijg ik direct de behoefte om je te fotograferen. Ik wil je vast leggen in het platte vlak. Dat beeld kan ik mooi gebruiken als herinnering voor later. Later, wat later dan ook is. Is later het volgende seizoen of gewoon véél later? Loslaten is een kunst.

Wat is een naam behalve dan dat het mij overzicht en duidelijkheid kan verschaffen? Het kan mij eigenlijk niet zoveel schelen of je nu een paddestoel of paddenstoel bent en of het nu zomer of herfst genoemd wordt.
Loslaten en vooral niet nadenken. Als mijn hart spreekt heeft het geen woorden nodig.

Fijne zondag.