Een fotograaf, een dichter en de zoektocht naar de essentie

"In photography the main thing is always to keep an eye on the heart and a mind eager to be surprised." De stem van de voice-over klonk helder en duidelijk. Als je met zo'n uitspraak van fotograaf Edward Steichen een documentaire begint dan heb je mijn volledige aandacht. Ik zag een man op hoge leeftijd, een bril met dikke glazen, grijze haren en dito baard, op zijn hoofd een baret. Hij pakte een oud statief met een camera erop en liep naar de rand van het terras. In de verte staat een nog jonge boom, hij kijkt en ervaart. Even later zal hij er de zoveelste foto van maken.
Edward Steichen, een van de allergrootste fotografen.

Steichen. Een fotograaf die voor de camera verteld dat je een relatie moet creëren met je onderwerp en dat het niet uitmaakt of het nu een landschap, een blik soep of Greta Garbo betrof. Een fotograaf op zoek naar waarheid en essentie.

Gisteren overleed dichter Gerrit Kouwenaar op 91 jarige leeftijd. Ik heb nooit veel van Gerrit Kouwenaar gelezen maar misschien is zijn overlijden wel een mooie aanleiding om meer van zijn werk te gaan lezen in de komende tijd. Misschien dat zijn woordkeuze en blik op dingen me verder kan helpen in de ontwikkeling, als beeldenmaker en als mens.

Uitgeverij plaatste gisteren een bericht vanwege zijn overlijden en plaatste er dit gedicht bij.

Trager de wespen, schaarser de dazen
groenvliegen grijzer, engelen gene, niets
dat hier hemelt, alles brandt lager

dit zijn de laatste dagen, men schrijft
de laatste stilstand van de zomer, de laatste
vlammen van het jaar, van de jaren

wat er geweest is is er steeds nog even
en wat men helder ziet heeft zwarte randen

men moet zich hier uitschrijven, de tuin
in de tuin insluiten, het geopende boek
het einde besparen, men moet zich verzwijgen

verzwijg hoe de taal langs de lippen invalt
hoe de grond het gedicht overstelpt, geen mond
zal spreken wat hier overwintert – 

(Gerrit Kouwenaar: ‘de laatste dagen van de zomer’)

Twee mannen met verschillende gereedschappen maar met gelijkwaardige bedoelingen.

Ik zit nog in de nazomer modus. Maar hoewel we met z'n allen nog nagenieten van een periode met zon, licht en warmte gaan we toch stap voor stap richting herfst. Het groen transformeert en eikels en kastanjes volgen de wet van de zwaartekracht. Het geluid wat ze maken klinkt als muziek, het ritme op daken van auto's heeft een speciale klank. De herfst klopt op de deur.
Ik ben er nog niet helemaal klaar voor maar vooruit.
Entrée...

Fijn weekend.