Kapper, kapstok en de logica

Ik heb een kapper die nogal geluidloos is wat op zich nogal een opmerkelijk iets is voor een kapper. In het verleden ging ik nog wel eens naar een ander waar de verschillende onderwerpen zich als van zelf aandienden, maar deze zegt niets behalve een kort welkom en wat gemompel bij het afrekenen en weggaan. Tussen ons bestaat er stilte.

Gelukkig moest ik gisteren even geduld hebben voordat ik zijn behandeling zou ondergaan, er was nog een klant voor mij aan de beurt, dus kon ik goed ervaren dat ik niet de enigste klant ben waarbij het stil is. Die ervaring gaf mij wel een zekere geruststelling. Deze kaper is gewoon een geluidloze kapper. Een kapper die zijn gereedschap laat spreken.
Misschien is mijn kapper wel heerlijk gewoon zichzelf.

Ik ben dus weer lekker kort geknipt en het werd wel weer eens tijd. Grappig is wel dat de prijs van het knippen gelijk blijft terwijl ik in de loop van de jaren steeds minder haar op mijn hoofd heb en mijn geluidloze kapper daar elke keer weer sneller klaar mee lijkt te zijn. De logica van steeds dezelfde prijs handhaven begrijp ik niet zo goed maar misschien is dat wel de bedoeling? Gewoon simpelweg niet alles willen begrijpen?

Terwijl ik gisteren nog een klein beetje informatie tot me nam van de algemene beschouwingen in de politiek en een woordelijke knokpartij tussen Rutte en Wilders aanhoorde, wat nu eens glansrijk werd gewonnen door de eerste, dacht ik een kort moment aan mijn kapper. Mijn geluidloze kapper is namelijk ook van Marokkaanse afkomst. Hoe zou hij zich voelen terwijl het woord "Marokkanenprobleem" steeds maar weer opduikt en te pas en te onpas wordt gebruikt? Ik heb me voorgenomen om het tijdens een volgende knippartij maar gewoon te vragen. Misschien is het wel een goed idee.

Terugdenkend aan de prijs van het knippen die maar gelijk blijft terwijl mijn haargrens steeds verder terugdeinst dacht ik opeens aan mijn vader. Hij had toen hij nog leefde soms ook zijn eigen logica. "Dat gezeur en geklaag over de benzineprijs! Ik merk nooit dat de benzine duurder wordt. Ik tank altijd voor 25 gulden..." Ik hoor het hem nog op een feestje door de kamer slingeren.
Na een stuk of 40 keer gehoord te hebben wist ik het jaren geleden wel, maar nu zou ik er maar wat voor over hebben om het grapje nog één keer te horen.

Authentiek en zoveel als maar mogelijk jezelf zijn. Speurend op het internet kwam ik dit mooie gedicht tegen van Gerrit Achterberg.

Welkom
Ik hang mijn jas op aan de kapstok
naast de deur en blijf
in mijn geluk verzonken staan.
Hier vallen van mij af getal en kleur,
waaronder ik bij vreemden moet bestaan.
Vermenigvuldigd tot oneindigheid
en teruggebracht tot ongebroken licht
ga ik naar binnen toe;
je breidt de armen uit;
terwijl je kust liggen je ogen dicht.
(Gerrit Achterberg)

Mooier kan het misschien niet worden gezegd. "Hier vallen van mij af getal en kleur, waaronder ik bij vreemden moet bestaan."

Fijn weekend.