Ik keek op en draaide mijn hoofd in de richting waar het geluid vandaan kwam. Een vrouw, de kunstenares en maakster van het beeld wat ik even daarvoor bewonderend had bekeken sprak me toe. Even later wist ik dat ze geen website in de lucht had omdat ze niet wilde dat haar beelden werden gekopieerd.
Op de kraam gevuld met kunstig gemaakte beelden stond een beeld van een vrouw. Een hoofd met zwart haar en ontblootte schouders. Ze was gehuld in een rode jurk die tot de grond reikte, haar voeten waren niet te zien. De jurk was lang. Lang en enorm uitgerekt. Ik schatte het beeld op zo'n 55 centimeter hoog. Ondertussen verzekerde ik de kunstenares dat ik niet van plan was om te fotograferen maar bezig was iets te typen in mijn telefoon. Ze vroeg me wat en ik antwoordde: "Uw naam, dan kan ik het thuis allemaal nog eens bekijken" Maar ze had dus geen website. Jammer.
Ik liep door en typte: Modigliani, Brancusi en met hoofdletters Giacometti. Het was zondagmiddag, cultuurmiddag en tussen de buien door viel er veel te ervaren.
Tussen inspiratie en kopiëren ligt gevoelsmatig een kleurrijk schemergebied.
"Deze winkel gaat toch niet sluiten hoop ik?" Ik werd gisteren aangesproken door een man die me vriendelijk aankeek. Hij dacht dat ik een makelaar was. Grappig dat hij het over sluiten had. Ik wilde de foto hierboven maken vanwege het "Niet geopend" in plaats van "Gesloten" wat je veel vaker aantreft. Niet geopend klinkt was positiever voor mijn gevoel. De G oogt soms gesloten. Gelukkig heeft ze nog wel een opening aan de rechterkant. Mooi lesmateriaal en inspiratie om een keer te gebruiken voor het thema: "Wat valt je op?"
Nadat ik de man gerustgesteld had kwam ik uiteindelijk op een bankje terecht bij de Nijmeegse stadswinkel. Ook dat bankje heeft een slechte zit, de rugleuning stak hard tegen mijn ruggenwervel. Mijn tas bood uitkomst als kussen. Naast me zat een vrouw op leeftijd met een hondje.
Ze sprak tegen het hondje op een lieve toon en aaide het. Een uurtje of twee daarvoor had ik die middag iets gelezen over handen en het hebben van een huisdier. Onderzoek heeft ooit aangetoond dat mensen die dieren veel aaien minder kans hebben op allerlei lichamelijke ziektes.
Handen hebben een helende kracht en zeker voor de mens die ze veelvuldig gebruikt was de strekking van de tekst.
Vanaf het bankje had ik een mooi uitzicht op het komen van allerlei mensen. De vormen van hun lichaam, manier van lopen, ritmiek en uitstraling leveren altijd prachtige kijkmomenten. Rechts voor me zag ik nog meer lesmateriaal.
Op een reclameposter stond een jonge vrouw afgebeeld. Lange blonde haren, grote oorbellen en benen die een scherpe driehoek vormen. Haar rechterhand steunt onder een scherpe hoek tegen een deurpost, haar linker houdt de andere deurpost vast. Het lijkt of ze zo uit het beeld wil springen of staat ze te wachten op bezoek?
"Welkom in mijn Koninkrijk." De tekst liegt er niet om. Iets kleiner gedrukt is een hashtag te lezen: #WatMijnMurenVertellen..Verder staat er nog te lezen: "Laat zien wie jij bent met de verfcollectie van Flexa Creations."
Reclame voor verf met een laagje wellust. Misschien ga ik vandaag wel een deur schilderen.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten