Gewoonte, lente en karakter

Lucio Fontana

"Nee, dat wordt toch weer niks" hoorde ik gisteren een buspassagier tegen een medereiziger verzuchten. Later op de ochtend klonk er ook een met klem uitgesproken: "Nee, wij doen dat hier altijd zo, dus dat blijft zo".
Tja, als je niet uitkijkt en sterk in je schoenen staat lijkt binnen no-time je lentegevoel en een goed idee om zeep geholpen.
Een mens is nu eenmaal een gewoontedier zonder het zich soms bewust te zijn.


Later op de dag las ik een stukje tekst over gewoonten en de mogelijke gevolgen.
"We zouden moeten proberen het goede en mooie te vinden onder de lagen van gewoonten en routine." aldus de filosoof Alain Botton.
Kijk eens aan, een wijze raad. Een mooi geluid, een frisse kijk, een ander perspectief en een uitdaging. Een nieuwe horizon glundert aan de einder.
Soms zitten wij mensen inderdaad vast aan onze gewoonten als een vastgeroeste moer aan een bout.

Een van mijn helden die ik in de loop van tijd heb leren kennen, helaas niet persoonlijk, is Lucio Fontana (1899-1968). Er is een mooi verhaal te vertellen rondom deze kunstenaar.
Stel je eens voor dat je aanvoelt dat je verder wilt, een echte stap vooruit wilt zetten, maar daar tegen aanhikt. Een periode van blokkade. Er moet iets gebeuren maar je weet nog niet wat?
Lucio Fontana wilde een stap voorwaarts zetten. In zijn atelier stond Lucio voor een opgespannen canvas en concentreerde zich. Het duurde een uur totdat hij met een mes uithaalde en in het doek stak. Het linnen scheurde en daarachter werd de ruimte zichtbaar. Een verbinding tussen voor en achterkant was geboren, met alle gevolgen voor de opvattingen en ontwikkeling van de mens. Je zou het ook kunnen zien als een ode aan de ruimte en de vrijheid.
Hij heeft het gebaar vaker herhaald in een aantal schilderijen, maar die eerste keer blijft de eerste keer.
Zelf zei hij over het snijden: "Saai wordt het niet, het gebaar laat zich herhalen als een kus of een boterham met kaas".
Stel je eens voor dat je een kus of een boterham met kaas beleefd als die eerste keer, hoe intens is dat?

Nu geloof ik ook zeker niet in toeval, alles heeft zo zijn bedoeling. Soms is iets helder en duidelijk, op andere momenten is er verhulling door een dichte mist van mysterie.
Ik ben namelijk bijna klaar met dit stukje. maar er komt nog een toegift in mijn postvak. Citaten.net stuurt me iedere dag een citaat, automatisch, hoef ik lekker niks voor te doen.
"Karakter is een lang volgehouden gewoonte." - Plutarchos

En bedankt, dat roept weer véél mooie vragen op.

Fijne lentedag.