Zeurpiet, tapdansen en hoop

Photo: John Stanmeyer 

Gisteren werd ik toch zomaar uitgemaakt voor een zeurpiet?! Het was een grappig moment en een glimlach kwam er op mijn gezicht. Op het moment dat ik het hoorde en zag op tv merkte ik ook dat mijn ego werd gestreeld. Voor eventjes was ik een beetje beroemd. Het voelde als "My minute of fame".
Premier Rutte noemde de mensen die zich druk maakten om het optreden en de uitstraling van onze Koning en Koningin tijdens de spelen van Sotsji maar zeurpieten. Hij zal toch niet mijn blog van afgelopen donderdag hebben gelezen?
Ach die Mark, hij moet het ook maar zien te redden in deze woelige tijden van belangen, verdeling en ego's. En onze Koning en zijn mooie Valentijn gun ik best een uitstapje en verzetje. Maar dan ook niet gaan zeuren als er kritiek komt!

Deze week was de week van het overlijden, het liep er volgens mij als een rode draad doorheen. Maandag werd het lichaam van Els Borst gevonden. Er is nog steeds een onderzoek gaande over het hoe en wat i.v.m. haar overlijden, maar hoogstwaarschijnlijk is het een misdrijf.
Arme Els. Ik krijg een beeld van haar lichaam op een koude garagevloer bijna niet uit mijn hoofd.

En dan was er ook nog het overlijden van Shirley Temple, het voormalige kindsterretje. Ze ontroerde in haar eentje een héle generatie. Shirley had iets wat ontroerde, ze pakte iedereen in. Ze had een x-factor. Fonkelende ogen, mooie krullen, altijd vrolijk, ze zong en kon ook nog eens geweldig tapdansen. En later schopte ze het maar mooi tot diplomaat.
Shirley paste precies in de tijd. In de tijd van hoop tijdens de crisis en oorlogsjaren.

"Hoop doet leven" is een oude volkswijsheid. Deze week werd de World Pres foto van 2013 bekend gemaakt. In beeld zien we migranten die in de nacht proberen met hun telefoons een signaal vanuit Somalië proberen op te vangen.
De juryvoorzitter Gary Knight zei over het beeld het volgende: "Dit is misschien wel het méést hoopvolle beeld dat heeft gewonnen in de geschiedenis van de World Press Photo"

Hoop is er altijd. En of dingen gaan lukken of niet is niet een kwestie van het lot. Het lijkt mij te simpel om het daar op af te schuiven. Het leven bestaat voor een groot deel uit keuze's maken en daarna in actie komen. 
En af en toe een beetje zeuren? Daar is niks mis mee.
Fijne dag.