Den Haag, inspiratie en de vorm

Of ik getuige wilde zijn van een "Back to my roots dag" was de vraag die mij een tijd geleden werd gesteld. Maar natuurlijk wilde ik dat. Een uitnodiging om deelgenoot te zijn van zoiets is voedsel voor mijn benieuwde ik. Benieuwd zijn is een goddelijke brandstof. Zuiver en goed voor de motor.

Dus gisteren togen wij per auto naar het Haagse. Den Haag of s'-Gravenhage? Daar begint het contrast al mee. Op internet las ik dat de woorden ontstaan zijn vanuit "Die Haghe" (het omheinde) uit de tijd van Floris de vierde (1210-1234), het is een leuk weetje om mee te nemen en wie weet heb je er nog iets aan.

Den Haag. Al snel werd ik meegenomen naar de wereld van Florentia, koffie en een ambachtelijke ijssalon. We traden een andere wereld binnen. Hier krijg je nog een bakkie voor één euro. Je hoeft zelfs niet eens je kopje netjes op te ruimen. Een man loopt rond met een rammelende kar om de boel achter je kont op te ruimen.
Het was best druk op zaterdagochtend. Bezoekers met honden. Twee begonnen er te knokken en bijten, het leek wel een test wie er vandaag het baasje was. Een van de twee ging al snel op de rug liggen. Haagse branie en gebral speelt zich ook af in de hondenwereld.
Er waren mannen die met op een tafel een ouderwets boekje met carbon tussen blaadjes iets opschreven. Maar wat? Ik heb nog steeds geen flauw benul. Wanneer je hier een te grote bek hebt dan is er kans dat je met kop en kond op de stoep terecht komt, dus ik heb het maar niet gevraagd.

Mannen met grote glimmende ringen aan hun vingers en horloges aan hun pols. Ik zag leren jasjes en joggingbroeken en smakelijk lachende vrouwen met een overdaad aan make-up. Wat ik miste was een sigaret en de geur van tabak.
Er klonk luid gekanker. Kankeren op van alles en nog wat is lekker en het lucht op. Het lijkt een soort weldaad voor de luchtpijp. Ik hoorde in mezelf van Kooten en de Bie amok maken met hun "Tegenpartij".
En ik hoorde Haagse beatmuziek en zag meisjes met petticoats.
Welkom vreemdeling, welkom in het Haagse.

Den Haag bruist en leeft. Politiek en imposante gebouwen waar de ambassades zijn gevestigd. De Amerikaanse is een bijna onneembare vesting. In gedachten zag ik daar Mission Impossible deel zes en Tom Cruise die over een hek klom. Piece of cake.
Portieken en trapportalen. Onderduikplekken en angst voor de bezetter. Tulpenbollen en een echtpaar wat god zij dank nog iets te eten had om extra monden te voeden.
Vooruitstrevende architectuur en arbeiderswoningen, den Haag heeft zo haar contrasten.

En dan was er de zee, die schier eindeloze zee. Als man uit een bosrijke provincie verlang ik altijd naar het water en de ervaring van het getij. Die eeuwigdurende cyclus, ritme en natuurlijke cadans. In gedachten loop ik thuis met regelmaat langs het strand, blootvoets, met mijn hoofd in de wind.

Ik leerde veel over ontdekken, inspiratie, opgroeien in vrijheid en geen angst, zelfontplooing en vorming.
Als ik ooit deze wereld verlaat dan heb ik thuis veel te vertellen.

Een nieuw project lijkt geboren. Vandaag een mooie zondag om te kijken of ik het in de steigers kan zetten.
Op zoek naar de vorm. Op zoek naar de essentie.

Fijne dag.